ਪੰਡਤ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਰੜਕਦਾ ਏ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਜ਼ਾਬ ਤੋਂ ਸੀਆਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਖੱਖੇ ਬੱਬੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚ ਸਕੇ। ਸਾਰੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿਚ ਇਹ ਚਾਰ ਜਣੇ ਪਗੜੀ ਨਹੀਂ ਬੰਨ੍ਹ ਸਕਦੇ, ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਜੁਤੀ ਪਾਉਣ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ। ਨਕਾਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋਵੇ ਨਕਾਹੀ ਔਰਤ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹਾਕਮ ਦੇ ਘਰ ਜਾਂ ਉਹਦੇ ਕਿਸੇ ਅਹਿਲਕਾਰ ਦੇ ਘਰ ਕਟੇ। ਤੇ ਫੇਰ ਦੂਸਰੀ ਰਾਤ ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਏ। ਇਹ ਤੇ ਹੁਣ ਰਿਵਾਜ ਈ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਵਾਬਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਏ ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਲਾਦ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜੰਮਦੀ ਏ। ਨਵਾਬ ਇਯਾਸ਼ ਹਨ, ਸ਼ਰਾਬੀ, ਕਬਾਬੀ ਤੇ ਜਨਾਕਾਰ। , ਔਰਤ ਨੂੰ ਤਾਂ ) ਬਾਜ਼ਾਰ ਨੰਗਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹਦੇ ਕਪੜੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਾਹ ਦਿਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਸਾਈਂ ਬੱਕਰੇ ਤੋਂ ਖਲ ਲਾਹੇ।

ਮੈਂ ਅਤਾ ਮੁਹੰਮਦ ਖਾਂ ਦੇ ਪੋਸ਼ੀਦਾ ਖਜਾਨਿਆ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿਚ ਜਦੋ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ * ਕਸ਼ਮੀਰ ਪੁਜਣਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਸ ਦੇਵਾਂਗੀ। ਮੈਂ ਸ਼ਾਹ ਸੁਜਾਹ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿਚ ਵੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਕਿਸ ਕੈਦ ਖਾਨੇ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿਚ ਕੈਦ ਏ। ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਸਾਢ ਅਤਾ ਮੁਹੰਮਦ ਖਾ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਉਹਦੀ ਖੁਫੀਆ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਕੈਦ ਏ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਮਗਰ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ ਪਈ ਹੋਈ ਹਾਂ। ਉਮੀਦ ਏ, ਮੈਂ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੀ।

ਲਉ ਹੁਣ ਸੁਣੋ ਇਥੋਂ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਕਸ਼ਮੀਰੀਆ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਜਿਹੜੇ ਹੁਣ ਖੁਲ੍ਹਮ ਖੁਲ੍ਹਾ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖਦੇ ਹਨ।

ਦਿਵਾ ਯੀ ਯੀ, ਸਿਖ ਰਾਜ ਤਰਿਤ ਕਿਆਹਾਂ।'

ਇਹ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਕਹਾਵਤ ਬਣ ਗਈ ਏ. ਇਹਦਾ ਅਰਥ ਏ. ਹੇ ਭਗਵਾਨ ਸਿੱਖ ਰਾਜ ਛੇਤੀ ਹੀ ਏਥੇ ਪੁਜਾ ਦੇਹ।'

ਲਾਹੌਰ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਧਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਏ, ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਘੋੜਿਆ ਦੀ ਧੂੜ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾਉਣਗੇ।

ਮੈਂ ਆਪ ਰਾਜ਼ੀ ਹਾਂ. ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਵੇਗੇ-ਅੱਛਾ ਫਿਰ ਮਿਲਾਗੇ।

ਚੰਗਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ-ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ।

ਤੁਹਾਡੀ-ਚੰਦਾ