'ਮੇਰੀ ਇਤਬਾਰੀ ਔਰਤ।
ਅੱਜ
" ਹਜੂਰ ਅੱਜ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮੁਆਫ ਕਰੋ ਕਲ੍ਹ ਨੂੰ ਇਹ ਭੁਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਲਗੀ ਅੱਜ ਹਰਮ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਦੇ ਭਾਗ ਜਾਗਣ ਦਿਉ।" ਚੰਦਾ ਬੋਲੀ।
ਚੰਦਾ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕੋਸ਼ਬ ਬੋਲੀ ਇਹ ਜੁਲਮ ਏ।
ਕੀ ਇਹ ਜੁਲਮ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਚੰਦਾ ਨੇ ਕਸਬ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਅਤੇ ਨਵਾਬ ਦੇ ਹਰਮ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿਤਾ। ਇਸ ਪਿਛੋਂ ਉਹ ਖੁਦ ਸਾਹ ਸੁਜਾਅ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਗੀ।
ਨਵਾਬ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਦੋ ਪੈਗ ਹੋਰ ਚੜਾ ਲਏ, ਕਸਬ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਕੀ ਵਾਪਰੀ ਰੱਬ ਈ ਜਾਣੇ ਚੰਦਾ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ, ਬੋਲੀ ਵੈਹੜ ਨਾਲ ਏ ਜਾਅ ਮੱਠਾ ਹੋ ਜਾਊ ਚਾਰ ਦਿਨ ਚੁਪ ਰਹੂ।
ਖਾਸ ਨੌਕਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿਛੇ ਪਿਛੇ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਚੰਦਾ ਵੀ। ਨੌਕਰ ਸੰਦੂਕ ਖੋਹਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀਖਾਂ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਕੈਦੀ ਦੀ ਆਵਾਜ ਉਭਰੀ।
'ਪਾਣੀ-
'ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਅੱਬ ਪਾਣੀ ਕਹਾ? ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਕਾਬਲ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਹੈ।
ਚੰਦਾ ਤੱਕ ਪਈ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ੁਜਾਅ?'
ਜਦ ਕੋਸ਼ਬ ਦੀਵਾਨ ਖਾਨੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਕੁਝ ਝਰੀਟਾ ਸਨ ਤੇ ਵਿਚ ਵਿਚ ਦਾਗ।
ਪਰ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਜੜਾਊ ਕੰਗਣ ਸਨ ਚੰਦਾ ਦੀਆਂ ਵੀ ਉਂਗਲਾ ਭਰ ਗਈਆ ਛੱਲਿਆਂ ਨਾਲ।
