ਕਿਸੇ ਦੀ 'ਵਾਜ ਨਾ ਉੱਠੀ ਫਿਰ ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ

ਮਿਲੀ ਜੁ ਲਾਸ਼ ਕਿਸੇ ਬੇਗੁਨਾਹ ਦੀ ਨਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡੋਬ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਨਸ਼ਰ ਕੀਤੀ ਖ਼ਬਰ

ਅਜੀਬ ਆਦਮੀ ਡੁਬਿਆ ਏ ਮਨ ਦੀ ਲਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਉਹ ਤੇਰੀ ਨਾਂਹ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਲਫ਼ਜ਼ ਕੋਈ 'ਕੁਨ' ਤੋਂ ਉਲਟ

ਹਜ਼ਾਰ ਚੰਦ ਬੁਝੇ ਓਸ ਇਕ ਹੀ ਪਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਕਿਸੇ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬਿਰਖ ਬਣਾਂ ਮੈਂ ਵੀ

ਇਸੇ ਉਮੀਦ ਤੇ ਥਲ ਵਿਚ ਖੜਾਂ ਦੁਪਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਆਂਦਰਾਂ 'ਚ ਉਲਝਾ ਕੇ

ਉਡੀਕ ਤੇਰੀ ਕਰਾਂ ਤੇਜ਼ ਚਲਦੇ ਪਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਹੁਣ ਇਸ ਦੀ ਕਬਰ ਬਣਾਇਓ ਕਿਸੇ ਘਣੀ ਛਾਵੇਂ

ਵਿਚਾਰਾ ਮਰ ਤਾਂ ਗਿਆ ਝੁਲਸ ਕੇ ਦੁਪਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਮੈਂ ਥਮਦਾ ਝੁਲਸ ਗਿਆ ਅਸਤ ਹੁੰਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ

ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਗਰਕ ਗਿਆ ਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ

 

ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਡੁਬ ਕੇ ਸਦਾ ਖੂਨ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਏ ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਹ ਹੋਰ ਹੋਣਗੇ ਲਿਖਦੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਬਹਿਰ ਅੰਦਰ