ਬਣੇ ਰਹਿ ਗਏ ਮੂਰਤਾਂ ਵਿਚ ਸਵੇਰੇ

ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਹਨ੍ਹੇਰੇ, ਨਗਰ ਵਿਚ ਹਨ੍ਹੇਰੇ

 

ਕਿਤਾਬਾਂ 'ਚ ਜਿਹੜੀ ਮੁਹੱਬਤ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ।

ਉਹ ਜੀਵਨ 'ਚ ਆਈ ਨ ਤੇਰੇ ਨ ਮੇਰੇ

 

ਅਸੀਂ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ

ਖਿੜਨ ਨੂੰ ਫੁਲ ਵੀ ਖਿੜੇ ਸਨ ਬਥੇਰੇ

 

ਅਸੀਂ ਵੀ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਹਾਂ

ਜੇ ਰੱਖੇ ਸਿਰਫ਼ ਵਾਲਾਂ ਤੀਕਰ ਬਸੇਰੇ

 

ਉਹ ਝੁਲਸਣਗੇ ਚਿਹਰਾ ਤਿਰਾ ਤੇ ਕਹਿਣਗੇ

ਤਿਰੇ ਮਨ ਦੇ ਦਾਗ਼ ਆਏ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਤੇਰੇ