ਕਿ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਦੇ ਸੁਧਾਰ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਤੀਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ ਜਾਂ ਉਹ ਮੂਰਖ ਸਨ । ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਖਣ ਦੇ ਗੁਰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਾਣਦੇ, ਉਹ ਆਪੋ ਵਿਚ ਲੜਦੇ ਝਗੜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸਪਰ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਖਿੱਚਾ-ਖਿਚੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਜਿਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਬੇ-ਸਵਾਦਾ ਬਣ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਥੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਲਈ ਭੀ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕੱਢ ਸਕਦੇ, ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਭੈੜੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਹੀ ਸਿੱਖੀਆਂ। ਸੋ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਮੁਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਭੀ ਭੈੜਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਦਾ ਅਖਾੜਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ ।

ਇਹ ਇਕ ਮੰਨੀ-ਪ੍ਰਮੰਨੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜਿੰਦੜੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਿਠਾਸ, ਜਵਾਨ ਗਭਰੂ ਅਤੇ ਵਹੁਟੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਆਈ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਹੋਣ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰ । ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪਤੀ 'ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਨਿਰਭਰ ਹੈ । ਕਾਮ ਸੂਤਰ (ਕਾਮ ਸ਼ਾਸਤਰ) ਦੇ ਵੱਡੇ ਵਿਦਵਾਨ ਪੰਡਿਤ ਕੋਕਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਗਤ ਪ੍ਰਸਿਧ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਰਚਨਾ ‘ਰਤੀ ਰਹੱਸ' ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਪੁਰਸ਼ 'ਕਾਮ ਵਿਦਿਆ' (Sexual Science) ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ, ਜਵਾਨ ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ ਦੇ ਸੁਭਾਅ, ਚਾਲ ਢਾਲ, ਗੁਣ ਔਗੁਣ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾਂ, ਉਮੰਗਾਂ, ਮਸਤੀ ਖਰਮਸਤੀ, ਰੋਣਾ ਹੱਸਣਾ, ਚੋਹਲ ਮੋਹਲ, ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਤੇ ਚਾਅ ਮਲਾਰ ਦੀਆਂ ਬਾਰੀਕੀਆਂ ਅਤੇ ਗੁਝੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜਾਂ ਕਦੇ ਪਰੇਮੀ ਦਿਲ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਖਿੜੇ ਜਾਂ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਡੂੰਘੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦਾ ਜਾਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁੰਗੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਦਿ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਖ ਦਿੱਤੇ ਹਨ, ਸਹੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਚੰਗੀ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦਾ ਪਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਭੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵੱਡਮੁਲੇ ਸਵਾਦਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਸੱਚ ਪੁੱਛੋ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਅਜੇਹੀ ਹੈ ਜੀਕਰ ਕਿਸੇ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਨਰੇਲ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਪਾੜ ਲੈਣ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ।