ਦੇਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਲਯੁਗ ਦੇ ਹਨੇਰ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਉਂਦੇ ਨਵੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸੁਣਦੇ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਭੱਜ ਗਈ, ਕੋਈ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਹ ਹੀ ਡਰ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਸਤਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਰਹੇ। ਪਰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕੋਈ ਗੁਨਾਹ ਨਹੀਂ, ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ, ਪਿਆਰ ਇਬਾਦਤ ਹੈ, ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦਾ ਰਾਹ ਪਰ ਅੱਜ ਦਾ ਇਹ ਜ਼ਮਾਨਾ ਪਿਆਰ ਲਈ ਇਕ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਗਿਆ ਏ, ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਇਸਨੂੰ ਸੁਨਣਾ ਤਾਂ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਏ ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਘਰ ਕੋਈ ਹੀਰ ਬਣ ਉੱਠੇ ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ---ਸਰਵ ਦਾ ਪਿਆਰ ਇਕ ਮਿਸਾਲ ਬਣਨ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਰੋਲ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰੀਤ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਫ਼ੋਨ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਜਦ ਕਦੇ ਸਰਵ ਰੁੱਸ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ, ਫਿਰ ਮੈਂ' ਉਸ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸਬੂਤ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਜੇ ਗਿਲੇ ਨਾ ਹੋਣ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਕਾਹਦਾ ਸ਼ਿਕਵਿਆਂ ਬਿਨ ਜਿੰਦਗੀ ਅਧੂਰੀ ਲੱਗਦੀ ਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ- ਮੋਟੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਵੀ ਚਲਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ। ਕਦੇ ਸਰਵ ਦਾ ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰੀ ਹੀ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦਾ ਉਹ ਫੋਨ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਨੰਬਰ ਡਾਇਲ ਕਰਦਾ ਫੇਰ ਕੱਟ ਦਿੰਦਾ ਆਖ਼ਿਰ ਉਸਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ । 15 ਜੂਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਸਰਵ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਚਾਂਦੀ ਦੀਆਂ ਚੂੜੀਆਂ ਦਿਤੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਮਨਾਇਆ। ਭਾਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਮਿਲਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਪਰ ਉਹ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ, ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਚੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਮਿਲਣਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੇ। ਪਰ ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਨਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਕਦੋਂ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਦੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਮਿਰਜ਼ੇ ਦਾ ਖੂਨ ਅੱਜ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿਚ ਵਹਿੰਦਾ ਏ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਏ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਨਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਆਉਂਦੈ। ਉਸ ਹੀਰ, ਸੱਸੀ ਸੋਹਣੀ, ਰਾਂਝਾ, ਪੁੰਨੂੰ ਤੇ ਮਹੀਂਵਾਲ ਪਿਆਰ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਸਰਵ