ਏ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮੁੰਡੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਇਹ ਦੇਖ ਗੋਰਾ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਪੁਛਿਆ ਕੁਝ ਨਾ ਆਖ਼ਿਰ ਨੂੰ ਉਠ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਿਆ ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਸਰਵ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਫ਼ੋਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਐਨੇ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਆ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਕਿਹਾ ਸਰਵ, ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਫ਼ੋਨ ਤੋਂ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਗੋਰੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਐ ॥ ਸਰਵ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲਿਆ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਗੋਰੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫ਼ੋਨ ਦਾ ਲੋਕ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤ ਲਈ ਦੋ ਰਸਤੇ ਤਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਗੋਰੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕਰੇ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ, ਉਹਦਾ ਜੀਅ ਨਾ ਲੱਗਦਾ, ਜਿੰਦ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਜ਼ਬੂਤ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਦਾ ਡਰ ਹੁੰਦਾ ਏ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਹਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਚੱਲਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ।

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਇਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉੱਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਦਿਲੋਂ ਉਦਾਸ ਸੀ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚੋਂ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੰਝੂ ਬਣਕੇ ਡੁੱਲ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ..

ਮਨ ਜਿਹਾ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅੱਗੇ ਦੱਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਤ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਗੋਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਕੋਸ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸ ਘੜੀ ਨੂੰ ਜਿਸ ਪਲ ਉਹ ਸਰਵ ਦਾ ਨੰਬਰ ਕੱਟਣਾ ਭੁੱਲ ਗਈ ਸੀ, ਜੇ ਨੰਬਰ ਮਿਟਾ ਦਿੰਦੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਓਹ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਫ਼ੋਨ ਵੱਲ ਗਈ ਗੋਰਾ ਸਕਲ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਤਾਂ ਫ਼ੋਨ ਨੂੰ ਪਾਸਵਰਡ ਲੱਗਿਆ ਸੀ. ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਜੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਰਵ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸੱਚਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਸਰਵ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਪਾਸਵਰਡ ਸਹੀ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ ਉਸ ਨੇ ਗੋਰੇ ਦੇ ਨੰਬਰ ਦੇ ਪਹਿਲੇ 5 ਅੱਖਰ ਲਾ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਾਸਵਰਡ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਤੇ ਸਰਵ ਨਾਲ ਖੁਲ੍ਹ ਹੋ ਕੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਕਿਹਾ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਤੇ ਐਨਾ ਫ਼ਕਰ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ-

" ਜਦੋਂ ਮੇਹਰ ਹੋਵੇ ਉਸ ਰੱਬ ਦੀ

ਤਦ ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਬੱਦਲ ਵਰ੍ਹਦਾ ਏ