ਅਕਥ ਕਥਾ ਨਹ ਬੂਝੀਐ ਸਿਮਰਹੁ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਨ ॥
ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਅਨਾਥ ਨਾਥ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨ ॥੧੬॥
ਥਿਤੀ ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫, ਪੰਨਾ ੩੦੦
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਅਕੱਥ ਕਥਾ ਨਹੀਂ ਬੁਝੀ ਜਾਂਦੀ । ਜੇ ਬੁਝੀ ਜਾਂਢੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਬੁਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ-ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਹੈ (ਦੇਖੋ 'ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਮਉਜ' ਨਾਮੇ ਪੁਸਤਕ) । ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਹੀ ਅਕੱਥ ਕਥਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਛੁਟ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਥਾ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਇਹ ਗੱਲ ਇਸ ਗੁਰਵਾਕ ਤੋਂ ਸਪਸ਼ਟ ਸਿਧ ਹੁੰਦੀ ਹੈ:-
ਅਕਥ ਕਥਾ ਬੀਚਾਰੀਐ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਇ ॥
ਉਲਟਿ ਕਮਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਿਆ ਇਹੁ ਮਨੁ ਕਤਹੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ਅਜਪਾ ਜਾਪੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥੨੭॥
ਸਲੋਕ ਮ: ੧, ਮਲਾਰ ਕੀ ਵਾਰ, ਪੰਨਾ ੧੨੯੧
ਇਸ ਗੁਰ ਵਾਕ ਅੰਦਰਿ ਅਕੱਥ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰਨ ਤੋਂ ਭਾਵ ਅਖੰਡਾਕਾਰ ਨਾਮ ਦਾ ਖੰਡਾ ਖੜਕਾਉਣ ਤੋਂ ਹੈ । ਅਖੰਡਾਕਾਰ ਖੰਡਾ ਖੜਕਾਈ ਜਾਣ ਦੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨਾਲ ਅਨਤ-ਤੰਗੀ ਮਨ ਮਨਸਾ ਦੇ ਵੇਗ (ਆਸ਼ਾ, ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ, ਸੰਕਲਪ ਵਿਕੱਲਪ) ਦੀਆਂ ਤਰੰਗਾਂ ਮਨ ਵਿਚਿ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਹਿਰਦੇ ਦਾ ਮੁਧਾ ਪਇਆ ਕਮਲ ਉਲਟ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਦਾ ਸ਼ਾਦਾਬ ਤੇ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਬਿਨਸਦਾ, ਸਗੋਂ ਟਹਿਕਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਅਖੰਡਾਕਾਰ ਨਾਮ ਦਾ ਅਭਿਆਸ (ਲਗਾਤਾਰ ਸਿਮਰਨ) ਇਹ ਅਜਪਾ ਜਾਪ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਜਾਪ, ਬਗ਼ੈਰ ਅਟਕਾਰ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵਿਸਰਦਾ, ਸਦ ਸਦੀਵ ਲਈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੇ ਸਚਖੰਡ ਵਿਖੇ ਹੁੰਦਾ