ਮੂਰੇ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਇਕ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮਾਰੇ ਬੋਹੜਾਂ ਗੂੰਜੇ ਤਾਲ ।
ਟੈਰ ਫੇਰਦਾ ਸ਼ੇਰ ਜੋ ਆਮਦਾ ਸੇਖੂ ਡਰ ਕੇ ਹੋਇਆ ਮਲਾਲ ।
ਦੁਲਿਆ ਜਾਨ ਬਚਾ ਦੇ ਮੁਝ ਦੀ ਮੇਰਾ ਆ ਗਿਆ ਨੇੜੇ ਕਾਲ॥ ੨੩॥
ਸੇਖੂ ਡਰਿਆ ਦੇਖ ਸ਼ੇਰਨੂੰ ਪਿਛੇ ਲੁਕਿਆ ਹੌਸਲਾ ਗੇਰ।
ਦੁੱਲਾ ਬਿਸਕੀ ਬੋਤਲ ਖੋਲਦਾ ਸਾਰੀ ਅੰਦਰ ਲੈਂਦਾ ਗੇਰ ।
ਪੀ ਦਾਰੂ ਦੁੱਲਾ ਗੱਜਦਾ ਸਜੇ ਹੱਥ ਫੜੇ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ।
ਭਟੀ ਘੋੜੇ ਉਤੋਂ ਉਤਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋ ਕੇ ਬੜਾ ਦਲੇਰ ।
ਜਾ ਕੇ ਮੂਰਾ ਰੋਕਿਆ ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਕੇਰੀ ਰਿਹਾ ਟੈਰ ਨੂੰ ਫੇਰ।
ਆਇਆ ਸ਼ੇਰ ਦੁੱਲੇ ਕੰਨੀ ਗੱਜ ਕੇ ਭਟੀ ਖੜਿਆ ਹੋ ਕੇ ਦਲੇਰ ।
ਪੰਜਾ ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਰੋਕਿਆ ਢਾਲ ਤੇ ਕੇਰੀ ਛਡ ਸੰਦਲ ਦੀ ਮੇਰ।
ਫੇਰੀ ਕਟਾਰੀ ਕਾਲਜੇ ਸ਼ੇਰ ਤਾਂ ਲਿਆ ਧਰਤ ਤੇ ਗੇਰ।
ਸ਼ੇਰ ਜਿੰਦ ਜੋ ਰਸਤੇ ਪੈ ਗਈ ਕਢ ਆਂਦਰਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਢੇਰ।
ਸੇਖੂ ਦੁੱਲੇ ਨੂੰ ਦੇਬੇ ਥਾਪੀਆਂ ਰਾਮਚੰਦ ਤੂੰ ਮਾਲਾ ਫੇਰ ॥੨੪॥
ਸਾਰੇ ਦੁੱਲੇ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਥਾਪੀਆਂ ਆਖਣ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਧੰਨ ।
ਸ਼ੇਰ ਚੱਕ ਹਾਥੀ ਤੇ ਲਦਿਆ ਦਿਤਾ ਹੌਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਬੰਨ੍ਹ।
ਸਾਰੇ ਮੁੜ ਪਿੰਡੀ ਵਿਚ ਆ ਬੜੇ ਜਿਮੇ ਬੜਦੀ ਰਾਬ ਦੀ ਜੰਨ।
ਸੇਖੂ ਦਿੰਦਾ ਘੋੜੇ ਇਨਾਮ ਦੇ ਚੌਦਾਂ ਕੋਤਲ ਪੈਂਦੇ ਗੰਨ ।
ਸੇਖੂ ਦਿੰਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਆਇਕੇ ਦੁੱਲਾ ਕੀਲੇ ਲੈਂਦਾ ਬੰਨ।
ਸੇਖੂ ਫੇਰ ਦੁੱਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਦਾ ਬੀਰ ਕੈਹਣਾ ਮੇਰਾ ਮੰਨ ।
ਚਲ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਾਹੌਰ ਨੂੰ ਆਖਾਂ ਰਾਮ ਚੰਦ ਦਾ ਮੰਨ॥੨੫॥
ਤੂੰ ਭਾਈ ਦੁਲਿਆ ਧਰਮ ਦਾ ਅਸਾਂ ਲਈ ਹੈ ਪੱਗ ਬਟਾ।
ਮੈਨੂੰ ਕਸਮ ਹੈ ਮਾਈ ਬਾਪ ਦੀ ਤੇਰੇ ਔਗਣ ਦੇਮਾਂ ਬਖਸ਼ਾ ।
ਤੂੰ ਤੁਰ ਪੈ ਨਾਲ ਲਾਹੌਰ ਨੂੰ ਦਈਂ ਪਿਤਾ ਕੋ ਸੀਸ ਨਿਮਾ।
ਮੈਂ ਪਿਛੋਂ ਆਪੇ ਸਾਂਭ ਲੂੰ ਦੇਮਾਂ ਸਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਭਾ ।
ਪਿਤਾ ਅਕਬਰ ਦੇਖ ਸ਼ੇਰ ਤੈਨੂੰ ਦੇਮਾਂ ਇਨਾਮ ਦਿਬਾ।
ਜੇਹੜਾ ਕੀਤਾ ਤੰਗ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਪਿਛਲੀ ਦੇਣਗੇ ਸਭ ਭੁਲਾ।
