ਜਬ ਦੁੱਲਾ ਮੋਰੀ ਚੋਂ ਸਿਰ ਕਢ ਲੇ ਖੰਡਾ ਮਾਰ ਤੇ ਖਿਚ ਪਰਾਨ ।
ਸਬ ਮਤਾ ਮਤਾ ਕੇ ਭੂਪ ਨੇ ਬੂਹੇ ਕਰੋ ਬੰਦ ਸਬ ਆਨ ॥੨੮॥
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਦੋਮੇ ਤੁਰ ਪਏ ਦੁੱਲਾ ਸੇਖੂ ਪਤਾ ਪਕਾ ।
ਪਕੇ ਲੋਹੇ ਬਰਦੀ ਪਾ ਲਈ ਚਲਿਆ ਦੁੱਲਾ ਸਾਂਗ ਉਠਾ।
ਜਾ ਕੇ ਕੋਲ ਕਚੈਹਰੀ ਪੌਂਚ ਗਏ ਦਿਤਾ ਮੋਰੀ ਪਾਸ ਖੜਾ।
ਸੇਖੂ ਆਂਹਦਾ ਲਖਜਾ ਦੁਲਿਆ ਮੋਰੀ ਬਿਚਦੀ ਸੀਸ ਨਮਾ।
ਦੁੱਲਾ ਚਾਰ ਸੌ ਬੀਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਗਿਆ ਲੈਂਦਾ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜੋਸ਼ ਚੜ੍ਹਾ ।
ਮਾਰੀ ਸਾਂਗ ਜੋ ਮੋਰੀ ਚਗਾਠ ਦੇ ਦਸ ਕਦਮਾਂ ਤੇ ਡਿਗਦੀ ਜਾ।
ਦਸ ਗਜ ਬੀਰਾ ਦੁਆਲ ਹਲਾ ਦਿਤੀ ਲੌਣੇ ਖੜੇ ਜਲਾਦ ਹੈ ਜਾ ।
ਡਰਦਾ ਦੁੱਲੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਖੰਗਦਾ ਪੌਂਚਿਆ ਵਿਚ ਕਚੈਹਰੀ ਜਾ ।
ਦੁੱਲਾ ਮੂਰੇ ਭੂਪ ਦੇ ਜਾ ਖੜਾ ਦਿਤੀ ਤਰਤੀ ਸਾਂਗ ਗਡਾ।
ਫੋੜੀ ਤਬੀ ਲੋਹੇ ਦੀ ਸਾਂਗ ਨੇ ਜੇਹੜੀ ਅਕਬਰ ਰਖੀ ਜੜਾ ।
ਸਾਰੇ ਐਹਲਕਾਰ ਸਬ ਕੰਬ ਗਏ ਬੜਿਆ ਸ਼ੇਰ ਇਜੜ ਵਿਚ ਆ॥ ੨੯॥
ਦੁੱਲਾ ਭਟੀ ਗੱਜਦਾ ਅਕਬਰ ਨੂੰ ਆਖੇ ਗੱਲ ।
ਜੇੜਾ ਸੂਰਾ ਤੇਰੀ ਫ਼ੌਜ ਮੇਂ ਨਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮੱਲ ।
ਜੇਹੜਾ ਸਾਂਗ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦੂ ਮੈਂ ਸਮਜੂੰ ਪੂਰਾ ਬਲ ।
ਰਾਜਾ ਸਦ ਸ਼ੈਹਰ ਦੇ ਸੂਰਮੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਘੁਲਾ ਦੇ ਮਲ ।
ਮੂਰੇ ਕੰਨ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਸਿਟ ਤੇ ਜੇੜਾ ਮਾਰਿਆ ਪਿੰਡੀ ਵਿਚ ਕੱਲ੍ਹ ।
ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਲੜਾ ਦੇ ਸੂਰਮਾ ਕੱਢ ਦੇਮਾਂ ਸਾਲੇ ਦੀ ਖੱਲ ।
ਅਸੀਂ ਭਟੀ ਗੋਤ ਰਾਜਪੂਤ ਹਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸਿਟਾਂ ਤਖਤ ਤੋਂ ਥਲ।
ਅਕਬਰ ਸੁਣ ਦੁੱਲੇ ਦੀ ਸੋਚਦਾ ਸੇ ਕਰਦੂ ਜਲ ਤੇ ਥੱਲ।
ਸੈਨਾਂ ਸੇਖੂ ਤਾਈਂ ਮਾਰਦਾ ਅਕਬਰ ਝਾਕੇ ਸੇਖੂ ਦੀ ਬੱਲ ।
ਏਨੂੰ ਲੈ ਜਾ ਐਥੋਂ ਟਾਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਪੈਣ ਕਾਲਜੇ ਸੱਲ ॥ ੩੦॥
ਸੇਖੂ ਤਾਈਂ ਅਕਬਰ ਆਖੇ ਦੁੱਲੇ ਤੋਂ ਕੰਬਣ ਸਾਰੇ ।
ਲੈ ਜਾ ਏਨੂੰ ਟਾਲ ਪੁਤਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ ਕਾਰੇ।
ਗਡੀ ਖੜਾ ਸਾਂਗ ਹੈ ਦੁੱਲਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਲਲਕਾਰੇ ।
