ਗੁਜਰੀ ਆਂਹਦੀ ਮਿਰਜੇ ਨੂੰ ਹੱਸਕੇ ਏ ਕੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਲਦਾਰ।
ਏ ਸੰਗਲੀ ਜੀ ਕਿਸ ਕੰਮ ਆਂਵਦੀ ਐਮੇ ਚੁਕਿਆ ਲੋਹੇ ਦਾ ਭਾਰ ।
ਏ ਲੋਹੇ ਦੀ ਜੋੜੀ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਦਸਣਾ ਜੀ ਬਾਤ ਉਚਾਰ।
ਬਾਤ ਗੁਜਰੀ ਦੀ ਸੁਣ ਮਿਰਜਾ ਹਸਿਆ ਕੈਦ ਕਰਨਾ ਦੁੱਲਾ ਸਰਦਾਰ ।
ਪਈ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਬੇੜੀ ਹੈ ਸੁੰਦਰੀ ਏ ਹਥਕੜੀ ਹੁਕਮ ਸਰਕਾਰ।
ਪੈਰੀਂ ਬੇੜੀ ਹਥੀਂ ਲਾਮਾ ਹਥਕੜੀ ਲਾ ਦੁੱਲੇ ਨੂੰ ਕਰਾਂ ਗਰਿਫਤਾਰ ।
ਕਹੇ ਸੁੰਦਰੀ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦਿਖਾ ਦੇਬੇ ਕਿਮੇਂ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਸੋਬਾਕਾਰ ।
ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਾ ਦੇਖੀ ਖਾਨ ਜੀ ਕਿਮੇਂ ਲੈਂਦੇ ਤੇ ਖੋਲੇ ਕਿਮੇ ਤਾਰ ।
ਮਿਰਜਾ ਗਲ ਸੁਣ ਗੁਜਰੀ ਦੀ ਹਸਿਆ ਰਾਮ ਚੰਦਾ ਹੈ ਗੁਜਰੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ॥੪੨॥
ਮਿਰਜਾ ਆਖੇ ਸੁੰਦਰੀ ਤੈਨੂੰ ਏਨਾਂ ਦਾ ਵਡਾ ਚਾ।
ਲੈ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਾਕੇ ਦੇਖਲੈ ਬਾਹਾਂ ਮੂਰੇ ਕਰੀਆਂ ਜਾ ।
ਹਥਾਂ ਚ ਪਾਲੀ ਹਥਕੜੀ ਜਿੰਦਾ ਗੁਜਰੀ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਲਾ ।
ਫੇਰ ਪੈਰ ਜੇ ਮੂਰੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਬੇੜੀ ਸੁੰਦਰੀ ਨੇ ਠੋਕੀ ਆ।
ਚਕ ਮਿਰਜਾ ਪਟਾਂ ਤੇ ਸਿਟਿਆ ਮੂੰਹ ਕਪੜਾ ਦਿਤਾ ਪਾ ।
ਤੰਬੂ ਵਿਚ ਨਾ ਦੂਜਾ ਹੋਰ ਸੀ ਚਲਿਆ ਮਿਰਜੇ ਤੇ ਪੂਰਾ ਦਾ ।
ਪਾ ਕੁੰਜੀਆਂ ਜੇਬ ਵਿਚ ਤੁਰ ਪਈ ਦੁਧ ਮਟਕੀ ਸਿਰ ਤੇ ਠਾ ।
ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਨੀ ਮਿਰਜੇ ਖਾਨ ਤੋਂ ਬੜੀ ਗੁਜਰੀ ਪਿੰਡੀ ਵਿਚ ਜਾ ।
ਜਾਕੇ ਲਦੀ ਨੂੰ ਹਾਲ ਸਾਰਾ ਦਸਿਆ ਬੈਰੀ ਸਿਟਿਆ ਧਰਤੀ ਉਲਟਾ ।
ਆਦ ਅੰਤ ਤੋਂ ਕਹਾਣੀ ਦਸੀ ਸੁੰਦਰੀ ਲਦੀ ਕਰਲੈ ਤੂੰ ਹੋਰ ਉਪਾ।
ਭਾਰੀ ਮੁਗਲ ਪਠਾਣ ਆ ਗਏ ਚੜ੍ਹਕੇ ਗਾਹਾਂ ਰਾਮਚੰਦ ਤੂੰ ਹਾਲ ਸੁਣਾ ॥੪੩॥
ਲਦੀ ਗੁਜਰੀ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣ ਤੁਰ ਪਈ ਦੇਖੇ ਮੇਰੂ ਨੂੰ ਕਰਕੇ ਖਿਆਲ ।
ਆਗੇ ਚੜ੍ਹਕੇ ਪਿੰਡੀ ਤੇ ਸੂਰਮੇ ਕੌਣ ਲੜੂ ਏਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ।
ਟੋਦੀ ਲਦੀ ਤਕੀਏ ਖਿਚ ਜਾ ਰਹੀ ਜਿੱਥੇ ਅਮਲੀ ਸੀ ਕਠੇ ਗਹਾਲ।
