ਵਿਛੋੜਾ ਵਸਲ

ਸਾਬਣ ਲਾ ਲਾ ਧੋਤਾ ਕੋਲਾ,

ਦੁੱਧ ਦਹੀਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ,

ਖੁੰਬ ਚਾੜ੍ਹ ਰੰਗਣ ਭੀ ਧਰਿਆ

ਰੰਗ ਨ ਏਸ ਵਟਾਇਆ;

ਵਿੱਛੁੜ ਕੇ ਕਾਲਖ ਸੀ ਆਈ

ਬਿਨ ਮਿਲਿਆਂ ਨਹੀਂ ਲਹਿੰਦੀ:

ਅੰਗ ਅੱਗ ਦੇ ਲਾਕੇ ਵੇਖੋ

ਚੜ੍ਹਦਾ ਰੂਪ ਸਵਾਇਆ। ੧੭.

ਹੋਸ਼ ਮਸਤੀ

ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ ਤੇ ਕੀਕੂੰ ਹੋਇਆ

ਖਪ ਖਪ ਮਰੇ ਸਿਆਣੇ,-

ਓਸੇ ਰਾਹ ਪਵੇਂ ਕਿਉਂ ਜਿੰਦੇ !

ਜਿਸ ਰਾਹ ਪੂਰ ਮੁਹਾਣੇ,।

ਭਟਕਣ ਛੱਡ, ਲਟਕ ਲਾ ਇੱਕੋ

ਖੀਵੀ ਹੋ ਸੁਖ ਮਾਣੀਂ,

ਹੋਸਾਂ ਨਾਲੋਂ ਮਸਤੀ ਚੰਗੀ

ਰਖਦੀ ਸਦਾ ਟਿਕਾਣੇ ।      १੮.