ਰੌਸ਼ਨ ਆਰਾ (ਸਮਾਧ 'ਚੋਂ)

ਕਿਉਂ ਜਚਦੇ* ਹਨ ਕਦਮ ਤੁਸਾਡੇ

ਬਾਗ਼ ਅਸਾਡਾ ਵੜਦੇ ?

ਅਰਜ ਨ ਕਰਦੇ, ਮੰਗ ਨ ਮੰਗਦੇ,

ਪੱਲਾ ਅਸੀਂ ਨ ਫੜਦੇ,

ਖ਼ਾਕ ਬਾਗ਼ ਵਿਚ ਖ਼ਾਕ ਹੋ ਗਏ

ਹੈ ਨਿਸ਼ਾਨ ਇਕ ਬਾਕੀ,

ਭਲਾ ਜਿ ਸਾਡੀ ਯਾਦ` ਕਦੇ ਇਹ

ਦਿਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮੁੜ ਜੜਦੇ।   ੧੯.

ਰੌਸ਼ਨ ਆਰਾ ਯਾਤ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ :-

ਮੇਰੀ ਕਬਰ ਉਦਾਲੇ ਕੁਦਰਤ

ਬਾਗ਼ ਸੁਹਾਵਾ ਲਾਇਆ,-

ਬਾਗ਼ ਸੈਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਈ ਆਵੇ

ਕਬਰੋਂ ਪਰੇ ਰਹਾਇਆ, -

ਲੋਥ ਨਹੀਂ ਵੇ ਲੋਕੋ! ਮੈਂ ਹਾਂ

ਕਿਉਂ ਜਚਦੇ* ਤੇ ਹਟਦੇ ?

ਫੁਲ, ਫਲ਼, ਫਲੀ, ਕਲੀ ਤੇ ਪੱਤੇ

ਮਹੀਓਂ ਰੂਪ ਵਟਾਇਆ। २०.

––––––––––––––

* ਜਚਦੇ ਝਕਦੇ। ਇਹ 'ਜਚਦੇ ਸ਼ਬਦ ਇਸੇ ਅਰਥ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਚਮਤਕਾਰ (ਪੂਰਬਾਰਧ) ਦੇ ਪੰਨਾ ੫੧੧ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਸਤਰ ਵਿਚ ਵੀ ਆਇਆ ਹੈ।