ਦੇ। ਮੈਂ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਤੂੰ ਓਡੀ ਹੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ਪਰ ਸੁਖ ਨਾਲ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੁਟਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਏਂ।
(ਸੰਤੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ)
ਸੰਤੀ : ਧੰਨ ਭਾਗ ਤੂੰ ਆਈ। (ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ।) ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਕਾਲਜੇ ਠੰਢ ਪੈ ਗਈ। ਤੂੰ ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਦੀ ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਜੁਆਨ ਤੇ ਹਸਮੁਖ। ਮੈਨੂੰ ਤੇਰਾ ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਵਹਿੜਕੀ ਨੂੰ ਅਫਰੇਵਾਂ ਹੋ ਗਿਐ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕੋਈ ਸੱਪ ਸਲੂਟੀ ਖਾ ਆਈ ਐ ਸ਼ਾਇਦ। ਪਰ ਬੁੱਢੇ ਸਲੋਤਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਐ ਕਿ ਵਹਿੜਕੀ ਨਵੇਂ ਦੁੱਧ ਹੋ ਗਈ। ਸ਼ੁਕਰ ਐ।
ਬਚਨੀ : ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਲੀ ਭੇਜੇਂਗੀ ?
ਸੰਤੀ : ਲੈ ਤੈਨੂੰ ਨਾ ਭੇਜੂੰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ? ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਆਈ ?
ਬਚਨੀ : ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਦੀ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਇਥੋਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਪਹਿਲੇ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ ਲਾਹ ਦਿਤਾ-ਉਹ ਰਿਸ਼ਵਤ ਖਾਂਦਾ ਸੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਆਥਣੇ ਸਾਡਾ ਗੱਡਾ ਪਹੁੰਚਿਆ।
ਸੰਤੀ : ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਤੂੰ ਇਥੇ ਆ ਗਈ। (ਬੈਣੋ ਬੇਰ ਖਾਂਦੀ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)
ਬਚਨੀ : ਐਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਇਹ ਵੇਹੜਾ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ। ਉਹੀ ਧੌਂਕਣੀ, ਉਹੀ ਅਹਿਰਨ, ਉਹੀ ਭੱਠੀ। ਕੁੱਕੜਾਂ ਦਾ ਖੁੱਡਾ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਹੈ।
ਸੰਤੀ : ਮੈਂ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਆਂ।
ਬਚਨੀ : ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬੈਣੋ ਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਸਮਝੀ ਕਿ ਤੂੰ ਖੜੀ ਐਂ।
ਸੰਤੀ : ਹੁਣ ਉਹ ਵੱਡੀ ਹੋ ਗਈ ਐ।
ਬਚਨੀ : ਐਨ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸੈਂ।
ਸੰਤੀ : ਠੀਕ ਆਖਦੀ ਐਂ। ਕੱਲ੍ਹ ਬੈਣੋ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਬਣ ਕੇ ਆਈ। ਮੈਂ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮੇਚ ਆ ਗਈ।
ਬਚਨੀ : ਸਾਵੀਂ ਤੇਰੀ ਮੂਰਤ।
ਸੰਤੀ : ਪਰ ਸੁਭਾਅ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਪੁੱਠਾ।
ਬਚਨੀ : ਵਿਆਹ ਕਦ ਦਾ ਧਰਿਐ ?
ਸੰਤੀ : ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਪੈਂਚਵੀਂ ਦਾ ਸਾਹਾ ਨਿਕਲਿਐ। ਟੂਮਾਂ ਮੈਂਗਲ ਸੁਨਿਆਰ ਨੇ ਘੜੀਆਂ ਨੇ। ਦਿਖਾਵਾਂ ਤੈਨੂੰ। (ਸੰਤੀ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਸੰਦੂਕ ਵਿਚੋਂ ਲਾਲ ਪੋਟਲੀ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ।) ਆਹ ਦੇਖ।
ਬਚਨੀ : ਬੜੀ ਭਾਰੀ ਨੱਥ ਐ।
ਸੰਤੀ : ਬੈਣੋ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਸਾਰਾ ਸਿਉਨਾ ਨੱਥ ਉੱਤੇ ਲਾ ਦਿਤਾ। ਆਖਦੈ ਨੱਥ ਸਾਰਿਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਮਲਕਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਗਹਿਣਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨੱਥ ਹੀ ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ ਐ। ਤੇ ਇਹ ਲਾਲ ਜੁੱਤੀ। ਨਿਹਾਲੇ ਵਰਗਾ ਚਮਿਆਰ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜਾ ਹੋਣੈਂ। ਬੜੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਬਣਾਈ ਐ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਜੁੱਤੀ।
ਬਚਨੀ : ਬੈਣੋ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਵੇਲਾ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਕੱਪੜੇ ਧੋਣ ਢਾਬ ਉੱਤੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਾਂ। ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾ ਕੇ ਬੈਠਦੀਆਂ
