ਸੰਤੀ : ਮੇਰੀਏ ਕਮਲੀਏ ਧੀਏ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਬਾਲ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵਰ ਟੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੂਜਾ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਤੇਰਾ ਵਰ ਟੋਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਬੈਣੋ : ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਮੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈਂ ਉਸ ਲੁਹਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ? ਭੱਠੀ ਦੀ ਸੁਆਹ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗਾਲਣ ਲਈ। ਜੋ ਤੂੰ ਸੈਂ ਉਹ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ ਐਂ ਰੋਕ, ਮੈਂ ਸਰਬਣ ਨੂੰ ਮਿਲਾਂਗੀ।
ਸੰਤੀ : ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਫਿਰ ਮਿਲੀ ਸੈਂ ?
ਬੈਣੋ : ਹਾਂ।
ਸੰਤੀ : ਤੈਨੂੰ ਲੱਜ ਨਾ ਆਈ ? ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾ ਕੇ ਤੂੰ ਬਚਨ ਤੋੜਿਆ।
ਬੈਣੋ : ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਬਚਨ ਭੁੱਲ ਗਏ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਸਭ ਸਹੁੰਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ।
ਸੰਤੀ : ਕਦੋਂ ਮਿਲੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ?
ਬੈਣੋ : ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਹਰਨਾਮੇ ਦੇ ਘਰ ਸਿਆਪੇ ਤੇ ਗਈ ਸੀ, ਉਦੋਂ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੁਆਨ ਪੁੱਤ ਮਰਿਐ ਤੇ ਤੂੰ ਦੋ ਘੰਟੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਮੁੜਨਾ। ਉਹੀ ਮਰਾਸਣ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੀ ਸਿਆਪਾ ਕਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਬਾਪੂ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੀਪਾ ਆਪਣੇ ਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ। ਮੈਂ ਇਕੱਲੀ ਸੀ ਘਰ ਵਿੱਚ... ਕਈ ਜੁਗਾਂ ਪਿਛੋਂ ਇਕੱਲੀ... ਦੂਰੋਂ ਮੈਂ ਸਿਆਪੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ। ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਤੀਵੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਪਿੱਟਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਟੱਪ ਕੇ ਵਾੜੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੈਂ ਸਰਬਣ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਮਿਲੀ । ਜੁਗਾਂ ਤੋਂ ਦੱਬੀ ਹੋਈ ਅੱਗ ਮੱਚ ਉਠੀ। ਮੇਰੀ ਕੁੜਤੀ ਦੇ ਬੀੜੇ ਟੁਟੇ... ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦਾ ਸੇਕ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦਾ ਸਾਹ ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਸਾਹ, ਤੂੜੀ ਦੀ ਹਮਕ ਮੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖਿਲਰ ਗਈ। ਸਾਰੇ ਸ਼ੋਰ ਗੁਆਚ ਗਏ। ਸਿਰਫ਼ ਸੁਣਦੀ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧਮਕ... ਸਿਆਪੇ ਦੇ ਬੋਲ ਉੱਚੇ ਹੋ ਗਏ। ਸਰਬਣ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਇਹ ਤੀਵੀਆਂ ਕਿਸ ਨੂੰ ਪਿੱਟ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ? ਮੈਂ ਆਖਿਆ, ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ। ਫਿਰ ਸਿਆਪੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਰੂੰ ਰੂੰ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈ ਤੇ ਪਿੱਟਣਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਉੱਠੀ, ਵੱਛੇ ਨੂੰ ਧੂਹ ਕੇ ਕਿੱਲੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਤੇ ਕੰਧ ਟੱਪ ਕੇ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਬਾਲ ਕੇ ਆਟਾ ਗੁੰਨ੍ਹ ਰਹੀ
