ਕਾਕੂ : ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਬੜਬੋਲੀ ਔਲਾਦ ਦਾ ਬੰਦਾ ਕੀ ਕਰੇ ?
ਸੰਤੀ : ਵਿਆਹ ਪਿੱਛੋਂ ਆਪੇ ਅਕਲ ਆ ਜਾਊ।
ਕਾਕੂ : ਕੁੱਕੜ ਨੂੰ ਦਾਣੇ ਪਾਏ ਸਨ ?
ਸੰਤੀ : ਉਹ ਚੋਗੇ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ? ਜੇ ਨਾ ਪਾਵਾਂ ਤਾਂ ਚੁੰਝਾਂ ਮਾਰਨ ਲਗਦਾ ਏ। ਕਲ੍ਹ ਵੇਹੜਾ ਸੰਭਰਦੀ ਸਾਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਹਟਾਇਆ ਤਾਂ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਠੂੰਗਾ ਮਾਰਿਆ।
ਕਾਕੂ : ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਕਰ, ਫੇਰ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੜੂ। ਕੀ ਪਕਾਇਆ ਏ।
ਸੰਤੀ : ਸਾਗ-ਗੋਸ਼ਤ ਤੇ ਗੁਆਰੇ ਦੀਆਂ ਫਲੀਆਂ। ਮਖਣੀ ਦਾ ਕੁੱਜਾ ਭਰਿਆ ਪਿਐ। (ਤਲੋਕਾ, ਕਰਮਾ ਤੇ ਬਾਰੂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।)
ਕਾਕੂ : ਆਉ ਭਈ ਆਉ! ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਹੀ ਆ ਗਏ। ਲੰਘ ਆਉ। ਰੋਟੀ ਤਿਆਰ ਐ ? ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਇਕ ਘੁੱਟ ਲਾ ਲਈਏ। ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਪੀਣ ਦਾ ਦੁੱਗਣਾ ਸੁਆਦ ਆਉਂਦੈ। (ਉਹ ਜੁੱਤੀਆਂ ਲਾਹ ਕੇ ਖੱਜੀ ਦੀ ਸਫ਼ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਾਕੂ ਡੱਬ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋਤਲ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਜਣੇ ਪੀਣ ਲਗਦੇ ਹਨ।)
ਤਲੋਕਾ : (ਘੁੱਟ ਭਰ ਕੇ) ਬੜੀ ਤਿੱਖੀ ਐ। ਚਾਨਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਡਮਾਕ ਵਿੱਚ।
ਕਾਕੂ : ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਦੀ ਐ। ਰੋਡੇ ਸਾਧ ਦੇ ਡੇਰੇ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਐ। ਸੌਂਫ, ਇਲਾਚੀਆਂ ਤੇ ਲੌਂਗਾਂ ਦਾ ਸਤ ਐ ਇਸ ਵਿੱਚ।
ਕਰਮਾ : ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈਆਂ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਰਪੰਚ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਵਲੈਤ ਤੋਂ ਦੋ ਬੋਤਲਾਂ ਲਿਆਇਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦੋ ਘੁੱਟਾਂ ਪਿਲਾਈਆਂ। ਨਿਰਾ ਪਾਣੀ।
ਤਲੋਕਾ : ਓਏ ਵਲੈਤੀ ਦਾਰੂ ਤਾਂ ਨਿਰੀ ਠੱਗੀ ਐ। ਸਾਡੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਦੀ ਕੀ ਰੀਸ।
ਕਾਕੂ : ਅਖਬਾਰ ਚੁਕੀ ਫਿਰਨੈਂ, ਤੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਵੀ ਆਉਂਦੈ ?
ਕਰਮਾ : ਇਉਂ ਨਾ ਆਖ ਛੇਵੀਂ ਫੇਲ੍ਹ ਐ ਤਲੋਕਾ। ਸਾਰੇ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਦੈ। ਹਾਂ ਬਾਈ, ਸੁਣਾ ਫਿਰ ਕੋਈ ਚੋਂਦੀ ਚੋਂਦੀ ਖਬਰ।
ਤਲੋਕਾ : (ਅਖ਼ਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ) ਸੁਣੋ! ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖ਼ਬਰ ਤਾਂ ਰੂਸ ਤੇ ਜਰਮਨ ਦੀ ਜੰਗ ਐ। ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਕਿ ਜਰਮਨ ਹਾਰ ਰਿਹਾ ਏ ?
ਕਰਮਾ : ਇਹ ਸਹੁਰਾ ਉਲਟੀ ਗੱਲ ਹੀ ਕਰੂ। ਉਂ ਆਖਣ ਨੂੰ ਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹਦਾ ਏ ਪਰ ਇਉਂ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਜਰਮਨ ਦੇ ਉੱਡਣੇ ਬੰਬਾਂ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਿਟਲਰ ਹੀ ਠੀਕ ਕਰੂ ਇਹਨਾਂ ਗੋਰੇ ਬਾਂਦਰਾਂ ਨੂੰ ।
ਬਾਰੂ : ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਸਾਂ ਨਾ ਆਪਣੇ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਉਡਣੇ ਬੰਬ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜਰਮਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਤੋਂ ਸੱਚੇ ਵੈਦ ਹੱਥ ਲੱਗੇ। ਆਪਣੇ ਕਾਸ਼ੀ ਦੇ ਬਾਹਮਣ ਤਾਂ ਬੋਦੀਆਂ ਬੰਨ੍ਹਣ ਤੇ ਤਿਲਕ ਖਿਚਣਾ ਈ ਜਾਣਦੇ ਨੇ । ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।
ਕਾਕੂ : ਜੰਗ ਲੱਗਣ ਨਾਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਾ ਤਾਂ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ। ਸਾਨੂੰ ਦੋਹੇਂ ਵੇਲੇ ਚੋਪੜੀ ਮਿਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਸੀ ? ਤੜਕੇ ਤੋਂ ਰਾਤ ਤੀਕ ਲੋਹਾ
