ਕੋਸੇ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਸਾਹ... ਚੰਦਰੀ ਸਭ ਕੁਝ ਬਣਿਆ ਬਣਾਇਆ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਗਈ ਟੂਮਾਂ, ਲਾਲ ਜੋੜਾ, ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦੀ ਕੱਢੀ ਫੁਲਕਾਰੀ .. ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਟਿੱਬਿਆਂ ਉੱਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਟੋਲਦੀ ਫਿਰੀ। ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਲਾਲ ਜੁੱਤੀ ਵੀ ਰੇਤੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਛੱਡ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਘਰ ਲੈ ਆਈ ਤੇ ਸੰਦੂਕ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭ ਦਿੱਤੀ .. ਕਈ ਵਾਰ ਇੰਜ ਲਗਦੈ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਗਈ। ਇਕ ਅਜੀਬ ਉਲਝਣ, ਤੇ ਝਉਲਿਆਂ ਤੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਦਾ ਟੂਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ। ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹੈ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਹਰ ਸ਼ਕਲ ਤੇ ਹਰ ਕਾਰਜ ਪੁੱਠਾ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜਾਪਦੈ। ਇਉ ਲਗਦੈ ਜਿਵੇਂ ਸੂਰਜ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਛਿਪ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਂ ਚਰਖਾ ਉਲਟਾ ਚਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਆਂ। ਇਸ ਹੱਥ ਨੂੰ ਆਖਦੀ ਆਂ ਕਿ ਧੌਂਕਣੀ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਭਰੇ। ਪਰ ਇਹ ਹੱਥ ਮੇਰਾ ਆਖਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਟੋਲਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹਾਂ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ। ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਹੋਣੀ ਕੀ ਹੈ ? ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰੋ। ਪਰ ਜੇ ਘਰ ਹੀ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਵੇ, ਫੇਰ ?

ਬਚਨੀ : ਪਰ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗਤੀ ਐ। ਉਸ ਦਾ ਆਦਮੀ, ਉਸ ਦਾ ਟੱਬਰ, ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ। ਤੂੰ ਦੀਪੇ ਵੱਲ ਦੇਖ।

ਸੰਤੀ : ਹਾਂ। ਦੀਪਾ ਹੁਣ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦਾ ਹੋ ਗਿਐ। ਦੋ ਚਾਰ ਸਾਲ ਹੋਰ ਟੱਪੇ, ਤੇ ਵਿਆਹੁਣ ਜੋਗਾ ਹੋ ਜਾਊ। ਉਸ ਦੀ ਬਹੂ ਘਰ ਆਊ ਤੇ ਚੌਂਕਾ ਚੁੱਲਾ ਸਾਂਭ ਲਊ। ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦੈ ?

ਬਚਨੀ : ਚੰਗਾ ਫਿਰ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਹਾਂ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਆਊਂਗੀ। ਖੂਹ ਤੇ ਚਲਾਂਗੀਆਂ।

ਸੰਤੀ : ਮੈਂ ਵੀ ਰੋਟੀ ਟੁਕ ਨੂੰ ਲੱਗਾਂ। ਉਸ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਏ। (ਬਚਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੰਤੀ ਕਾਕੂ ਦਾ ਝੱਗਾ ਸਾਂਭਦੀ ਹੈ ਤੇ ਚੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਬਾਲਦੀ ਹੈ। ਹਾਂਡੀ ਵਿਚ ਡੋਈ ਫੇਰਦੀ ਹੈ। ਕਾਕੂ ਦਾਖਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮ ਕੇ ਸੰਤੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਧੱਫਾ ਮਾਰਦਾ ਹੈ)

ਕਾਕੂ : ਬੱਲੇ ਨੀ ਨਾਭੇ ਦੀਏ ਬੰਦ ਬੋਤਲੇ!

ਸੰਤੀ : ਅੱਜ ਫੇਰ ਪੀ ਕੇ ਆਇਐਂ ? ਉਸੇ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਹੋਵੇਂਗਾ।

ਕਾਕੂ : ਕਿਸ ਦੇ ਘਰ ?

ਸੰਤੀ : ਉਸ ਹਰਾਮਣ ਬਣਸੋ ਦੇ ਘਰ।

ਕਾਕੂ : ਕੌਣ ਕਹਿੰਦਾ ਐ ?

ਸੰਤੀ : ਮੈਂ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਖੜੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਲਿਆਵਾਂ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਗਵਾਹ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਉਸ ਬੇਸਵਾ ਕੋਲੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੌਰ ਹੀ ਹੋਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ। ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਪਛਾਣ ਜਾਨੀ ਆਂ। ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੂਜੀ ਤੀਵੀਂ ਬੋਲਦੀ ਐ। ਅੱਜ ਵੀ ਉੱਥੋਂ ਈ ਆਇਐਂ।

ਕਾਕੂ : ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਕਿ ਤੂੰ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਸੰਤੀ : ਬੋਲਾਂ ਵੀ ਨਾ ? ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੀ ਮਚਦੈ, ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ? ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਰੋਂਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਤੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਵਿੱਚ ਗੁੱਟ ਪਿਆ ਹੁਨੈਂ। ਜਦ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ