ਕਾਕੂ : ਭੱਠੀ ਤਾਂ ਦਗੀ ਜਾਂਦੀ ਐ।
ਸੰਤੀ : ਕੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰਤਾ ਛੇੜਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਭਖ ਉੱਠੇ।
ਕਾਕੂ : ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਲੋਹਾ ਤੇ ਕੋਲੇ ਮੰਡੀ ਤੋਂ ਹੋਰ ਲੈ ਆਇਆ ਹਾਂ। ਦੀਪਾ ਕਿੱਥੇ ਐ?
ਸੰਤੀ : ਖੇਡਣ ਗਿਆ।
ਕਾਕੂ : ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਣਾ ਸੀ ਇੱਥੇ ਬੈਠੇ। ਸਾਰੇ ਫਾਲੇ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਡੰਗ ਕੇ ਸੌਂਣਾ ਏ। ਬੱਦਲ ਘਿਰੇ ਹੋਏ ਨੇ। (ਭੱਠੀ ਕੋਲ ਪਈ ਕਹੀ ਚੁਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਹੀ ਕੌਣ ਰਖ ਗਿਐ ?
ਸੰਤੀ : ਗੱਜਣ।
ਕਾਕੂ : ਕਦੋਂ ਆਇਆ ਸੀ ?
ਸੰਤੀ : ਹੁਣੇ ਤੇਰੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ। ਆਖਦਾ ਸੀ ਇਸ ਦਾ ਪੱਤ ਖੁੰਢਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਰਤਾ ਚੰਡਣਾ ਏਂ।
ਕਾਕੂ : ਉਸ ਨੇ ਫਿਰ ਹਲ ਤੇ ਕਹੀ ਚੰਡਾਉਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਕਰਕੇ ਇੱਥੇ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੈ। ਪਰ ਆਵੇ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿ ਦੇਵੇਂ।
ਸੰਤੀ : ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਘਰ ਹੈਂ ਕਿ ਨਹੀਂ।
ਕਾਕੂ : ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਸੀ। ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ।
ਸੰਤੀ : ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਸੀ ? ਮੈਂ ਤਾਂ ਭੱਠੀ ਧੁਖਾ ਰਹੀ ਸਾਂ। ਉਸ ਨੇ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਕਹੀ ਰੱਖ ਕੇ ਮੁੜ ਗਿਆ।
ਕਾਕੂ : ਮੈਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਐ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁਣ ਕੇ।
ਸੰਤੀ : ਐਵੇਂ ਨਾ ਨ੍ਹੇਰੀ ਵਾਂਗ ਚੜਿਆ ਰਿਹਾ ਕਰ ਹਰ ਵੇਲੇ।
ਕਾਕੂ : ਤੇਰੇ ਇਹਨਾਂ ਕਾਰਿਆਂ ਨੇ ਈ ਤਾਂ ਬੈਣੋ ਨੂੰ ਪੁੱਟਿਆ ਸੀ।
ਸੰਤੀ : ਬੈਣੋ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਛੇੜੀਂ ਮੁੜ ਕੇ।
ਕਾਕੂ : ਕਿਉਂ ਨਾ ਛੇੜਾਂ ? ਬੈਣੋ ਤੇਰੀ ਧੀ ਸੀ।
ਸੰਤੀ : ਤੇਰੀ ਵੀ ਤਾਂ ਸੀ।
ਕਾਕੂ : ਉਹ ਤੇਰੀ ਜਣੀ ਸੀ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਖੋਟ ਸੀ। ਜੇ ਮੇਰੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਨੱਸਦੀ ਨਾ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਅਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਤੀਵੀਆਂ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਉੱਤੇ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਮਰਦ ਸਦਾ ਅਹਿਰਨ ਉੱਤੇ। ਜੇ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਅਜਿਹੀ ਬਦਜ਼ਾਤ ਨਿਕਲੂ ਤਾਂ ਜੰਮਦੀ ਦਾ ਹੀ ਗਲ ਘੁਟ ਸੁੱਟਦਾ।
ਸੰਤੀ : ਤਾਂਹੀਓਂ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਵੱਢ ਸੁੱਟਿਆ।
ਕਾਕੂ : ਮੇਰੇ ਕਰ ਕੇ ?
ਸੰਤੀ : ਹੋਰ ਕੀਹਦੇ ਕਰ ਕੇ ?
ਕਾਕੂ : ਉਸ ਰਾਤ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਟਿੱਬਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਘੇਰਿਆ। ਉਹ ਅੜ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਦਾਤਰੀ ਕੱਢ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵੰਗਾਰਿਆ, ਉਹੀ ਦਾਤਰੀ ਜੋ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਣ ਉੱਤੇ ਤੇਜ਼ ਕਰਨੀ ਸਿਖਾਈ ਸੀ। ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਤੌਰ ਬਦਲ ਗਏ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਉਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਤਰੀ ਕੱਢੀ ਤੂੰ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਵੇਂ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲੇ ਦੀ ਅੱਗ ਸੀ-ਧੀ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ... ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਦਾ ਵੈਰ ...
