ਤੂੰ ਕਦ ਆਣਾ

ਜੀਕਣ ਦਿਹਾੜੀ ਲਾ ਕੇ ਸੂਰਜ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕੱਲੇ-ਕੱਲੇ

ਈਕਣ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾ ਕੇ ਦੋਖਲੈ ਚੰਨ ਤਾਰੇ ਵੀ ਪਰਤ ਚੱਲੇ

ਲਾ ਕੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਅੰਬਰ ਉਡਾਰੀ ਪੰਛੀ ਵੀ ਆ ਗਏ ਥੱਲੇ

ਛੱਡ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਦਿਲਬਰ ਮੇਰੇ ਤੂੰ ਦੱਸ ਕਦ ਆਉਣਾ ਘਰ ਵੱਲੋ

 

ਉਡੀਕ ਤੇਰੀ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਕੁੱਝ ਆਸ ਦਾ ਕੀੜਾ ਜਣਦਾ ਏ

ਬੁਝਿਆ ਮਰਿਆ ਬਿਰਹਣ ਦਿਲ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਖ ਤਣਦਾ ਏ

ਮੈਂ ਆਖਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਮਾਰਿਆ, ਓ ਕਹਿਣ ਰੋਗ ਪਾਗਲਪਨ ਦਾ ਏ

ਜੇ ਜਾਣਾ ਤੇਰਾ ਬਣਦਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਮੁੜਣਾ ਵੀ ਤਾਂ ਬਣਦਾ ਏ

 

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗਰ ਫਿਰ ਦੇਖਲੇ ਫੁੱਲ ਸੌਂ ਕੇ ਜਾਗ ਗਏ

ਪਾਣੀ ਲਾ ਕੇ ਘਰ ਗਏ ਮਾਲੀ ਦੇਖ ਲੈ ਫਿਰ ਨੇ ਆ ਗਏ

ਠੰਡੇ ਸਵੇਰੇ ਪੱਤੀਆਂ ਉੱਤੇ ਤੇਲ ਨਵੇਰੀ ਪਾ ਗਏ

ਮਿਲ ਕੇ ਭੌਰੇ ਮਾਸ਼ੂਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਗਏ ਤੂੰ

ਕਦ ਮਿਲਣੈ ਮਹਿਰਮ ਮੇਰੇ ਵਿਛੋੜੇ ਡਾਢੇ ਖਾ ਗਏ

ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਆਵੇਂਗਾ ਉੱਡ ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਨੇ ਕਾਂ ਗਏ

 

ਦੇਖਿਆ ਮੈਂ ਫਿਜ਼ਾਵਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਪੱਛਮ ਦੇ ਵੱਲ ਤੁਰੀਆਂ ਸੀ

ਮਹਿਕਾਂ ਕਿਸੇ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੂਰਬ ਨੂੰ ਜਾਕੇ ਜੁੜੀਆਂ ਸੀ

ਨਾ ਹਵਾ ਰੁਕੀ ਨਾ ਮਹਿਕ ਰੁਕੀ ਵੱਟੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਘੂਰੀਆਂ ਸੀ

ਕਾਮ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਅੱਖ ਅੰਦਰ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨੀਤਾਂ ਬੁਰੀਆਂ ਸੀ

 

ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ ਦੇਖ ਲੈ ਅੱਜ ਹੋਇਆ ਉਹ ਹੁਣ ਘਰੋ-ਘਰੀਂ ਮੁੜੀਆਂ ਈ

ਤੂੰ ਵੀ ਚੱਲ ਹੁਣ ਪਰਤ ਆ ਚਿਹਰੇ ਆਈਆਂ ਝੁਰੜੀਆਂ ਈ

ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਗਰੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੁੜੀਆਂ ਈ

ਦੱਸ ਤਾਂ ਜਾਹ ਵੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਕਿੱਥੇ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਥੁੜੀਆਂ ਈ

 

ਜੀਕਣ ਦਿਹਾੜੀ ਲਾ ਕੇ ਸੂਰਜ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕੱਲੇ-ਕੱਲੇ

ਈਕਣ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾ ਕੇ ਦੇਖਲੈ ਚੰਨ ਤਾਰੇ ਵੀ ਪਰਤ ਚੱਲੇ

ਲਾ ਕੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਅੰਬਰ ਉਡਾਰੀ ਪੰਛੀ ਵੀ ਆ ਗਏ ਥੱਲੇ

ਛੱਡ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਦਿਲਬਰ ਮੇਰੇ ਤੂੰ ਦੱਸ ਕਦ ਆਣਾ ਘਰ ਵੱਲੋ