ਬੱਸ ਉਡੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ

ਘੜੀ ਦੀ ਸੂਈ ਵੱਲ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਰਹੇ ਵੇਖਦੇ

ਅਸੀਂ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰ ਮਰ ਗਏ ਸੀ

ਬੱਸ ਨਿਕਲੀ ਮੂੰਹੋਂ ਧਾਹ ਨਈ ਸੀ

ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਤਾਂਹੀ ਮੈਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ਦਾ ਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ

 

ਜਦ ਵੱਜੇ ਰਾਤ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਪੇਹ ਤੇਰਾਂ ਦੀ ਰਾਤ

ਅਸਾਂ ਦੁਆਵਾਂ ਲਿਖ ਨਗਮੇ ਭੇਜਤੇ

ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਕੱਦ ਛੋਟਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੋਣਾ

ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਲਫਜ਼ ਹੋਣ ਨਾ ਤੇਰੇ ਮੇਚ ਦੇ

ਜਿੰਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦਾ ਚਾ ਚੜ੍ਹਿਆ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਦਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਤਾਂਹੀ ਮੈਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ਦਾ ਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਰੱਬ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਤਾਂ ਵੀ

ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਨਣ ਲਈ ਮੱਥੇ ਰਹੇ ਟੇਕਦੇ

ਕਿਉਂ ਮਨਜੂਰ ਨਾ ਹੋਈ ਅਰਜੀ ਸਾਡੀ

ਪੁੱਛਾਂ ਜੇ ਰੱਬ ਬੈਠੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ

 

ਫਿਰ ਵੀ ਦੇਖੋ ਜੀਅ ਰਹੇ ਆਂ

ਮਰ ਗਏ ਤਾਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਗੀਆਂ

ਜਿਸ ਮਰਜ਼ੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਗਦੀ ਵਾ ਹੋਵੇ

ਰਾਖਾਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਜਾਣਗੀਆਂ

ਮੇਰੇ ਕਫ਼ਨ 'ਤੇ ਉਸਦਾ ਨਾਂ ਲਿਖ ਦੋ

ਜਿਸਨੂੰ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਮਾਸਾ ਭਾਅ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਤਾਂਹੀ ਮੈਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ਦਾ ਚਾ ਨਹੀਂ ਸੀ