ਕਰਨਾ ਮਾਫ ਮੈਂ ਵੀਰ ਜੀ, ਸੱਚ ਕਹਿੰਦੀ,
ਨਹੀਂ ਨਿੰਦਿਆ ਵਾਕ ਏ ਜਾਨਣਾ ਜੀ ।
ਨਣਦ ਛੋਟੀ ਨੇ ਓਸ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦਿਤਾ,
ਵੱਟ ਚੁਗਲੀਆਂ ਗੋਪਿਆ ਚਾਨਣਾ ਜੀ ।
ਨਾਲ ਸੱਸ ਨੇ ਝਾੜ ਕੇ ਕਰੀ ਹੌਲੀ,
ਉਤੋਂ ਤੁਸਾਂ ਵੀ ਫੇਰਿਆ ਛਾਨਣਾ ਜੀ ।
ਇਕ ਸੀ ਅੱਲ੍ਹੜ, ਉਤੋਂ ਫਸੀ ਔਕੜ,
ਭੌਤਲ ਕਰੇ ਹੈ ਸਭਸ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕੀ ।੧੩੦
ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ ਵਿਦਯਾ-ਵਾਨ ਚੰਗੇ,
ਪੜ੍ਹਦੇ ਉਮਰ ਤੋਂ ਰਹੋ ਹੋ ਵੀਰ ਪਯਾਰੇ !
ਸੱਕੇ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਸਾਂਭ ਅਵਿੱਦ ਉਸਨੂੰ,
ਸੋਧ ਸਕੇ ਨਾਂ ਭੁੱਲ ਦੇ ਕਰੇ ਕਾਰੇ।
ਕੀਕੁਰ ਕਰੋ ਉਮੈਦ ਅਵਿੱਦ ਪਾਸੋਂ,
ਘਰ ਦੇ ਸਾਕ ਕਰ ਲਏ ਪ੍ਰਸਿੰਨ ਸਾਰੇ ।
ਸੱਸ, ਨਣਦ, ਸਹੁਰਾ, ਜੇਠ, ਕੰਤ, ਦੇਉਰ,
ਸੀਤਾ ਵਾਗ ਕਰ ਲਏ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਭਾਰੇ । ੧੩੧ ॥
ਦੱਸੋ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਭੁੱਲ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ,
ਭਾਂਡੇ ਸੱਖਣੇ ਤੋਂ ਸ਼ਰਤ ਮੰਗਣੇ ਦੀ ?
ਰੇਖਾ ਗਣਤ ਅਨਪੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸੁਣਨ ਚਾਹੋ,
ਪੁਛੋ ਜੂੰ ਤੋਂ ਸਾਰ ਹੋ ਅੰਗਣੇ ਦੀ।
ਆਖੋ ਥਾਣੀਏਂ ਤਈਂ ਖਗੋਲ ਦੱਸੇ,
ਬੁੱਧੂ ਦੱਸ ਜਾਵੇ ਜਾਚ ਰੰਗਣੇ ਦੀ ।
ਡਰੋ ਰੱਬ ਤੋਂ ਐਡ ਅਨਯਾਯ ਕਰਦੇ,
ਸਿਖ ਜਾਚ ਅਨਯਾਯ ਤੋਂ ਸੰਗਣੇ ਦੀ ।੧੩੨ ।
