ਡਾਢਾ ਹੋਇ ਅਚਰਜ ਹਾਂ ਰਿਦੇ ਰਹਿਆ,
ਭੈਣ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ?
ਕਿਤੇ ਭਾਬੀ ਦੇ ਪੇਕਿਆਂ ਤੁਸਾਂ ਅੱਗੇ,
ਕੋਈ ਢੱਗੀ ਦਾ ਢੋਆ ਨਹੀਂ ਢੋਇਆ ਹੈ ?
ਹੋਕੇ ਨਣਦ ਹੋ ਭਾਬੀ ਦੀ ਰਈ ਕਰਦੇ,
ਨਾਮ ਆਪਣਾ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਖੋਇਆ ਹੈ ।
ਅੱਕ ਦੁੱਧ ਦਾ ਸਦਾ ਨਿਨਾਂਣ ਚੋਵੇ,
ਅਜ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਮੱਝ ਦਾ ਚੋਇਆ ਹੈ ।੧੩੩
ਗੁੱਸਾ ਕਰੋ ਨਾ ਭੈਣ ਜੀ ਹੱਸ ਕਹਿਆ,
ਗੱਲ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਕਰੀ ਅਚਰਜ ਦੀ ਹੈ ।
ਨਣਦ ਲੁਤੀਆਂ ਸਦਾ ਤੋਂ ਲਾਂਵਦੀ ਹੈ,
ਕਦੋਂ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਮੰਦਿਓ ਵਰਜਦੀ ਹੈ ।
ਕਦੋਂ ਕਰੇ ਸਪਾਰਸ਼ਾਂ ਭਾਬੀਆਂ ਦੀ,
ਸਿਰ ਭਾਬੀ ਦੇ ਸ਼ੀਹਣੀ ਗਰਜਦੀ ਹੈ।
ਕਦੀ ਹੋਇ ਦਿਆਲ ਨਿਨਾਣ ਨਾਹੀਂ,
ਜਦੋਂ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਗਰਜਦੀ ਹੈ। ੧੩੪ ।
ਭੈਣ-
ਪੰਜੇ ਉਂਗਲਾਂ ਵੀਰ ਜੀ ! ਇਕ ਨਾਹੀਂ,
ਇਕੋ ਜੇਈ ਹੋ ਕਦੀ ਨੁਹਾਰ ਨਾਹੀਂ ।
ਧਰਮ ਨਣਦ ਦਾ ਪਯਾਰ ਹੈ ਨਾਲ ਭਾਬੀ,
ਨਣਦ ਕਰੇ ਉਲਟਾ, ਨਿਯਮ ਹਾਰ ਨਾਹੀਂ ।
ਤੱਕ ਜਾਏ ਜੇ ਦਾਖ ਸ਼ਰਾਬ ਬਣਦੀ,
ਦਾਖ ਆਪ ਤਾਂ ਹੈ ਨਸ਼ੇਦਾਰ ਨਾਹੀਂ ।
ਮੁਰਖ ਹੋਇ ਨਿਨਾਣਾਂ ਜੇ ਕਹਿਰ ਕੀਤੇ,
ਜ਼ਿੰਮੇਂਵਾਰ ਓਹਦੀ ਜਾਣਨਹਾਰ ਨਾਹੀਂ ।੧੩੫ ।
ਭੈਣ ਵੀਰ ਦਾ ਸਾਕ ਅਨੋਖੜਾ ਹੈ,
ਨਾਲ ਪਯਾਰ ਦੇ ਗੁੱਤ ਕੇ ਗੁੰਦਿਆ ਏ ।
ਇਕ ਕੁੱਖ ਦਾ ਵਾਸ, ਇਕ ਥਣੇਂ ਚੁੰਘੇ,
ਇਕ ਬ੍ਰਿਛ ਦੇ ਡਾਲ ਹਵੰਦਿਆ ਏ।
ਭੈਣ ਤਾਂਈਂ ਜਗਤ ਤੇ ਵੀਰ ਜੇਹਾ,
ਪਯਾਰ ਵੀਰ ਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੰਦਿਆ ਏ ।
ਵਾਰਾਂ ਗਾਂਵਦੇ ਜੋਧੜੇ, ਗੀਤ ਸਹੀਆਂ,
ਵੀਰ ਭੈਣ ਦਾ ਮੋਹ ਮਹੁੰਦਿਆ ਏ ।੧੩੬ ।
ਐਸੇ ਪਯਾਰੜੇ ਵੀਰ ਦੀ ਹੋਇ ਪਯਾਰੀ,
ਜਿਨ ਵੀਰ ਸਰੀਰ ਦੀ ਅੱਧ ਆਖੇ ।
ਭੇਣ ਕਰੇ ਨਾ ਪਯਾਰ ਜੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ,
ਕੌਣ ਓਸ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੀ ਭੇਣ ਭਾਖੇ ।
ਅਧ ਦੇਹ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ,
ਅਧ ਨਾਲ ਜੇ ਵੈਰ ਦੀ ਰਿਜ਼ਮ ਰਾਖੇ ।
ਚੁਕੇ ਅਧ ਨੂੰ ਅਧ ਉਲਟ ਕਰਨਾ,
ਕਿੱਕੁਰ ਕੋਈ ਹੈ ਓਸਨੂੰ ਭੈਣ ਲਾਖੇ । ੧੩੭ ।
ਭੈਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਡੈਣ ਕਸੈਣ ਭਾਰੀ,
ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਦੇ ਕਰੇ ਜੋ ਦੋਇ ਟੋਟੇ ।
ਆਖੇ ਅੱਧ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰਦੀ ਹਾਂ,
ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ ਖਿੱਚ ਸੋਟੇ ।
'ਦੂਜਾ ਅੱਧ ਪਰਾਇਆ ਜਾਇਆ ਹੈ,
ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਇ ਨਾ ਛੁਹਣ ਉਸ ਨਾਲ ਪੋਟੇ' ।
ਜਿਹੜੀ ਐਕਰਾਂ ਜਾਣਦੀ ਧਰਮ ਰੱਦੇ,
ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਹਨ ਪਯਾਰ ਤੋਂ ਉਲਟ ਖੋਟੇ ।੧੩੮ ।
ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਤੇ ਪੰਥ ਨੇ ਇਕ ਕੀਤਾ,
ਭਾਬੀ ਵੀਰ ਨੂੰ ਇਕ ਬਨਾਇਆ ਹੈ ।
