ਅੰਧ ਵਿਸ਼ਵਾਸ

ਮੁਕਤੀ, ਸੁਰਗ, ਉਮਰ ਤੇ ਕਿਸਮਤ,

ਸਭ ਕੁਝ ਤੇਰੇ ਪੱਲੇ,

ਸਚਿਆਈ ਦੀ ਬੁਚਕੀ ਕਾਹਨੂੰ

ਦੱਬੀ ਬੈਠਾ ਏਂ ਥੱਲੇ ?

ਤੂੰ ਜਾਤਾ, ਅੰਨ੍ਹੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ,

ਮੁਕਣੇ ਨਹੀਂ ਮੁਕਾਇਆਂ,

ਪਰ ਇਸ ਨਵੇਂ ਜਗਤ ਵਿਚ ਤੇਰੀ,

ਜਾਦੂਗਰੀ ਨ ਚੱਲੇ ।

ਦੇਵਤਿਆਂ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵੇਲੇ,

ਵਰ ਸਰਾਪ ਸਨ ਚਲਦੇ,

ਚੂਲੀ ਭਰ ਕੇ ਮੰਤਰ ਪੜ੍ਹਿਆਂ,

ਨਕਸ਼ੇ ਰਹੇਂ ਬਦਲਦੇ ।

ਕਲਜੁਗ ਨੇ ਸਭ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀ,

ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿਖਲਾਈ,

ਪਰ ਮੂਰਖ ਅੰਨ੍ਹੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੋਂ,

ਹਾਲੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਟਲਦੇ।