ਮਿਲਾਪ ਦੇ ਪਲ

ਓਹ ਆਏ,

ਹਸ ਪਏ

ਹਥ ਕਢਿਆ

ਮੈਂ ਸਹਿਮੀ, ਸਭ ਕੁਝ ਦੇ ਦਾਤੇ,

ਹਾਸਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ?

ਨੀਵੀਂ ਪਾ, ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਟੋਹਿਆ,

ਚਾਰੇ ਕੰਨੀਆਂ ਖ਼ਾਲੀ,

ਅਖ ਪੱਟੀ, ਉਹ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,

ਹੰਝੂ ਰਹਿ ਗਏ ਭਰਦੇ।

ਅਮ੍ਰਿਤ ਛੰਨਾ, ਛਲ ਛਲ ਕਰਦਾ,

ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਫੜਾਇਆ ।

ਆਖਣ ਲੱਗੇ: ਸਾਰਾ ਪੀ ਜਾ,

ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੀ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ।

ਮੈਂ ਝਿਜਕੀ, ਮਤਿ ਕੌੜਾ ਹੋਵੇ,

ਵਹਿਮਾਂ ਨੇ ਮਤ ਮਾਰੀ,

ਸੋਚਾਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਛੰਨਾ ਡਿਗ ਪਿਆ,

(ਪਰ) ਬੁੱਲਾਂ ਤੀਕ ਨ ਆਇਆ।