'ਪਰ ਕਿੱਥੇ ਹਨ ਉਹ ?'
'ਜਿਧਰੋਂ ਸੁਗੰਧੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਓਧਰੇ ਚਲੀ ਜਾਹ।'
'ਮੇਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਹੈ ਸੁਗੰਧੀ ਓਧਰੋਂ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀ ਹੈ।
'ਤੇਰੀਆਂ ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਸੱਤੇ ਸੱਤ। ਉਤੇ ਹੀ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਬੁੱਲਾਂ 'ਚੋਂ ਡੁੱਲ੍ਹ ਡੁੱਲ੍ਹ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ।
'ਤੈਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਚਲਾਂਗੀ?''
'ਭੂੰਡਾਂ ਦਾ ਭੌਰਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਸੰਗ।'
'ਆ ਤਾਂ ਸਹੀ।
'ਤੁਸਾਂ ਭੈਣ ਕੋਈ ਚੋਰੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ।
'ਤੈਥੋਂ, ਕਾਹਦਾ ਲੁਕਾ।'
ਠਿੱਪ ਠਿੱਪ ਕਰਦੀਆਂ ਆਵਾਜਾਂ ਉਪਰ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹੀਆਂ। ਬਾਰੀ ਵਿਚ ਦੀ ਮੈਂ ਇਕ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖਿਆ, ਗੋਲ ਚਿਹਰਾ, ਹੱਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਂਦੇ ਬੁੱਲ। ਬਿਲਕੁਲ ਓਹੀ, ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਧੜਕਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਇਮਤਿਹਾਨ ਵੇਲੇ ਸਹਿਮਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਹਲਕੀ ਕੰਬਣੀ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਫਿਰੀ ਮੈਂ ਸੂਤ ਹੋਣ ਦੇ ਯਤਨ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਕਿ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਚੁਬਾਰੇ ਦੇ ਦਰ ਅੱਗੇ ਆ ਗਈਆਂ। 'ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ' ਆਖੀ ਗਈ ਤੇ ਮੁੜ ਪਾਲ ਦੂਜੇ ਮੇਜ ਤੇ ਬਹਿ ਗਈ।
'ਮੈਂ ਵੀ ਗਿਆਨੀਆਂ। ਸਲਾਮ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ।‘ ਤਾਰੇ ਨੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਸਿਰ ਨੂੰ ਲਾਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
ਪਾਲ ਨੇ ਮੇਰੀ ਵਲ ਮੁਸਕਰਾਂਦਿਆਂ ਤਾਰੋ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਅਨੀ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ?
'ਦਿਓਰ ਹੈ ਲਾਲੜੀ ਵਰਗਾ। ਇਹ ਤੇ ਆਪ ਟਿਚਕਰਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ। ਕੱਲ੍ਹ ਅਜੇ ਆ ਕੇ ਬੈਠਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਗੋਂ ਲਗ ਪਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਸਾਲੀਆਂ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਅਜੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਬੋਲਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
'ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ।' ਮੈਂ ਕਿਹਾ, 'ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ 'ਚ ਤਾਂ ਜੀਭ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਸਤਿਨਾਮ ਨਹੀਂ ਮਖੌਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਡੁੱਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ। ਕੰਡਾ ਹੈ ਕੰਡਾ ਬੇਰੀ ਦਾ, ਅੜਿਆ ਨਿਕਲਦਾ ਕਿਹੜਾ ਹੈ।
'ਬਸ ਕਰ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਾ ਗੱਲ ਕਰ ਦੇਵੀਂ।' ਤਾਰੋ ਦਾ ਬੋਲ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਚਾ ਸੀ। ਉਂਜ ਉਸ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਬੌਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ, ਪਰ ਤਾਰੋ ਦੀ ਤਾਂ ਹੱਦ ਹੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, 'ਉਸ ਕਿਹੜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਏ, ਬਈ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਾਂ?
