'ਲੈ ਉਹਦੀ ਮਰਜੀ ਹੈ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਣ ਦੀ ਤਾਂ, ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਵੇ। ਉਸ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰੋਕਿਆ ਰੁਕਣਾ ਏ।
'ਹਾਂ, ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਲੱਗਾ ਏ ਉਹ। ਦਸ ਦਿਨ ਤੈਨੂੰ ਏਥੇ ਆਈ ਨੂੰ ਹੋਏ ਨਹੀਂ, ਉਹਦਾ ਲੱਕ ਹਉਂਕੇ ਲੈ ਲੈ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਹੈ।
'ਤੂੰ ਏਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦੀ ਜਾਹ, ਖ਼ਬਰੇ ਰੱਬ ਨੇ ਇਹਦਾ ਦਿਮਾਗ ਕਾਹਦਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਤਾਰੋ ਨੇ ਪਾਲ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
'ਭੈਣ ਤੁਸੀਂ ਦਿਉਰ ਭਰਜਾਈ ਜਿਵੇਂ ਜੀ ਆਵੇ ਸਿੱਝੇ।
'ਅਜੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ, 'ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਾਹਰ ਬਗੀਚੇ ਵਿਚ ਰੋ ਪਿਆ। ਜਵਾਨੀ ਵਿਚ ਮੁਹੱਬਤ ਤੇ ਰੱਥ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਆਹ ਰੰਗ ਰੂਪ ਵਿਛੋੜਾ ਕਿਥੋਂ ਜਰਿਆ ਜਾਂਦਾ।'
'ਆਹ ਹੈ। ਉਹ ਭਾਵੇਂ ਘਰ ਗਈ ਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਨਾ।
'ਤੇਲ ਚੋ ਕੇ ਲਿਜਾਊਂ ਤੈਨੂੰ ਦਰ 'ਚੋਂ'। ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਹੋਵੇ, ਸਤਿਨਾਮ, ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਨਾ ਗੱਜਬ ਸਾਈਂ ਦਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਤਾਂ ਦੋ ਮਿੰਟ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਜਰਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮੁਆਮਲੇ ਵਿਚ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
'ਤੈਨੂੰ ਸੱਤ ਸਲਾਮਾਂ, ਕਿਥੋਂ ਭੂੰਡਾਂ ਦੀ ਖੱਖਰ ਛੇਡ ਲਈ। ਅਗੰਮ ਦੀ ਵਾਹਦਾ ਹੈ। ਤਾਰੋ ਉੱਠਦੀ ਨੇ ਪਾਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਲੈ ਭੈਣੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ।
'ਕਿੱਥੇ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੂੰ !' ਪਾਲ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ।
'ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਦੀ ਖਵਾਉਣਾ ਏ ਹੇਠਾਂ ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲਵਾਂ, ਫੇਰ ਆਉਂਦੀ ਹਾਂ । ਨਾਲੇ ਤੁਸਾਂ ਕੋਈ ਖਾਸ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਨਾਲੇ ਇਹਦਾ ਭਰਾ ਬਾਹਰੋਂ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ।
'ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਰੋਟੀ ਨਾ ਬਣਾਉਣੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੰਗਰ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ।' ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
'ਮੈਂ' ਤਾਂ ਸੌਂਹ ਭਰਾ ਦੀ ਬਲਬੀਰ। ਕਿਤੇ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰ ਲਵੀਂ ਅੜਿਆ।
ਉਹ ਚਲੀ ਗਈ। ਅਸੀ ਅਰਮਾਨ ਦੱਬੀ ਚੁੱਪ ਬੈਠੇ ਸਾਂ। ਪਰ ਚੁੱਪ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਚਿਰ ਬੈਠਦੇ; ਮਸੀਂ ਤਾਂ ਸਮਾਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਕੇਰਾਂ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਉਛਾਲ ਦੇਵਾਂ।
'ਕੱਲ੍ਹ ਸ਼ਾਮ ਆਉਣ ਦੀ ਖੇਚਲ ਕੀਤੀ !'
'ਜੀ ਹਾਂ, ਕੱਲ ਆਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਏ।
'ਤੁਸਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਸੱਦਿਆ ?"
'ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਤਕਲੀਫ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਸੀ।
'ਤਕਲੀਫ ਤੇ ਅੱਜ ਧੁੱਪ ਹੋਣ ਤੇ ਘਟ ਸਮਝਦੇ ਹੋ।
'ਮੈਂ ਮੁਆਫੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।'
'ਅਗਾਂਹ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਨਹੀਂ। ਪੰਜ ਸੱਤ ਮੁਆਫੀਆਂ ਹੁਣੇ ਮੰਗ
