ਕੇਵਲ ਕਰੀਮਾ ਹੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਤਕ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਗਈ, ਜੋ ਉਸ ਇਕਾਂਤ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਵਿਆਕੁਲਤਾ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਸੀ। ਉਸ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਾ ਬੋਲਿਆ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਤਕ ਪਿੱਛੇ ਈ, ਫਿਰ ਮੁੜੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ। ਬਗ਼ੀਚੇ ਵਿਚ ਬਦਾਮ ਦਰੱਖ਼ਤ ਹੇਠ ਖੜੀ ਉਹ ਫੁੱਟ-ਫੁੱਟ ਕੇ ਰੋ ਪਈ, ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦੀ ਕਿ ਕਿਉਂ ?
