"ਜੇ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਤੇ ਫ਼ਲਹੀਣ ਦਰੱਖ਼ਤ ਹੁੰਦਾ, ਭਾਰ ਦਾ ਦਰਦ ਬਾਂਝਪੁਣੇ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਅਮੀਰ ਦਾ ਦੁੱਖ ਜਿਸ ਕੋਲੋਂ ਕੋਈ ਕੁਝ ਕਬੂਲਦਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਭਿਖਾਰੀ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਏ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕੁਝ ਦੇਂਦਾ ਨਹੀਂ।

"ਜੇ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਸੁੱਕਾ, ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਖੂਹ ਹੁੰਦਾ, ਤੇ ਲੋਕ ਉਸ ਵਿਚ ਪੱਥਰ ਸੁੱਟਦੇ; ਪਰ ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਤੇ ਝੁਲਸਿਆ ਹੋਇਆ ਖੂਹ ਹੋਣਾ ਕਿਤੇ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਬਜਾਏ ਇਸ ਦੇ ਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਤਾਂ ਹੋਵੇ ਪਰ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹੀ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪੀਣ।

"ਜੇ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਮਿੱਧੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਦੱਭ ਹੁੰਦਾ, ਇਹ ਵਧੇਰੇ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ, ਉਸ ਚਾਂਦੀ ਰੰਗੀ ਤਾਰ ਦੀ ਬਣੀ ਬੰਸਰੀ ਨਾਲੋਂ

ਜਿਸ ਘਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾ ਹੋਣ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬੋਲੇ ਹੋਣ।”