ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਪੁੱਜਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸਫਰ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਉਸ ਮਹਿਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਜਾ ਖੜਾ ਹੋਵੇ ਜਿਥੇ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਵਿਰਲਾਪ ਤੇ ਜ਼ਾਲਮ ਸਾਇਆ ਦਾ ਵਾਸਾ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਅਜਨਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਓ ਜੋ ਮਹਿਲ ਵਿਚ ਦਿਲ ਪਰਚਾਵੇ ਤੇ ਆਓ ਭਗਤ ਦੀ ਆਸ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇ ਪਰ ਅਗੋਂ ਮੌਤ ਦੇ ਸਫੈਦ ਖੰਭਾਂ ਰਾਹੀਂ ਉਸਦਾ ਸੁਆਗਤ ਹੋਵੇ।

"ਛੇਤੀ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੌਕਰ ਪਰਤ ਆਇਆ ਅਤੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਂਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿਣ ਲਗਾ, "ਮੇਅਰ ਸਾਹਬ ਤੁਹਾਡਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।"

“ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਾਰੀਡੋਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਿਰੇ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤਕ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਸੁਆਗਤੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਾਦਰੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਹਸਤੀਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਲਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਡੂੰਘੀ ਚੁੱਪ ਵਿਚ ਡੁੱਬੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਕਮਰੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਮੀ ਚਿੱਟੀ ਦਾਹੜੀ ਵਾਲਾ ਇਕ ਬਜੁਰਗ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, "ਅਸੀਂ ਨਾਖੁਸ਼ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਦੂਰ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਆਏ ਹੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਜ ਹੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਈ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡਾ ਗਮਗੀਨ ਮਾਹੌਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿਸ਼ਨ ਵਿਚ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਬਣੇਗਾ, ਯਕੀਨ ਕਰੋ ਜੋ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਾਂਗਾ।

"ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਫਰਾਖਦਿਲੀ ਅਤੇ ਦਇਆਲੂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਲਈ ਉਸਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਹਮਦਰਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਸੀਟ ਉਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਗਮ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹੋ ਗਿਆ।

"ਜਿਉ ਹੀ ਮੈਂ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਗਮਗੀਨ ਚਿਹਰਿਆਂ ਵਲ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਦਿਲੋਂ ਨਿਕਲੇ ਦਰਦੀਲੇ ਹਉਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਸੋਗ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ।