ਖਰ੍ਹਵੇਂ ਗਾਊਨ ਵਿਚੋਂ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਆਉਂਦੀ? ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿਚੋਂ ਰਾਤ ਦੀ ਸੁੰਨਸਾਨ ਵਿਚ ਚੁਪ-ਚਾਪ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਜੋ ਕਲਕਲ ਕਰਦੀ ਨਦੀ ਕੰਢੇ ਉਸਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ।"
"ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਖ਼ਤ ਫਲਾਂ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਲਦਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਆਓ, ਲੋੜਵੰਦ ਰੂਹੋ, ਆਓ ਇਹ ਫਲ ਇਕੱਠੇ ਕਰੋ, ਖਾਓ ਅਤੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਓ। ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਯੁਗਾਂ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਛਲਕਦੀ ਪਈ ਹੈ। ਓ, ਪਿਆਸੇ ਦਿਲੋ, ਆਓ ਪੀਓ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਓ...।
"ਜੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਦਰਖ਼ਤ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਫਲਦਾ ਫੁਲਦਾ ਨਾ; ਕਿਉਂਕਿ ਉਪਜਾਊ ਪੁਣੇ ਦਾ ਦਰਦ ਬਾਂਝਪੁਣੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨਾਲੋਂ ਦੁਖਦਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ; ਇਕ ਫ਼ਰਾਖ਼ਦਿਲ ਅਮੀਰ ਦਾ ਦੁੱਖ ਵਿਚਾਰੇ ਗਰੀਬ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨਾਲੋਂ ਡਾਹਢਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ...।
"ਜੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਸੁੱਕਾ ਖੂਹ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੇ ਰਾਹਗੀਰ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਪੱਥਰ ਸੁੱਟਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਕ ਖਾਲੀ ਖੂਹ ਹੋਣਾ ਉਸ ਖੂਹ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਾਫ਼ ਸੁਥਰਾ ਪਾਣੀ ਤਾਂ ਹੋਵੇ ਪਰ ਪਿਆਸ ਦੇ ਮਾਰੇ ਬੁਲ੍ਹ ਉਸਨੂੰ ਛੂਹਣ ਨਾ।
"ਜੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਕੁਚਲਿਆ ਤੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਨੜੇ ਦਾ ਟੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਅਜਿਹਾ ਹੋਣਾ ਉਸ ਬੰਸਰੀ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ 'ਤੇ ਛਾਲੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਜਿਸਦਾ ਮਾਲਕ ਤੇ ਘਰ ਦੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਬੋਲੀ ਹੋਵੇ।
"ਓ ਮੇਰੀ ਮਾਤ ਭੂਮੀ ਦੇ ਧੀਆਂ-ਪੁਤਰੋ, ਮੇਰੀ ਗਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣੋ, ਪੈਗ਼ੰਬਰ ਦੇ ਕਹੇ ਹੋਏ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰੋ। ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਇਹਨਾਂ ਲਈ ਥਾਂ ਬਣਾਓ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਵਿਚ ਸਿਆਣਪ ਦੇ ਬੀਜ ਵੱਧਣ ਫੁਲਣ ਦਿਓ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਹੀ ਮਾਲਕ ਵਲੋਂ ਦਿਤਾ ਕੀਮਤੀ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ।"
