ਜਦੋਂ ਤਕ ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗਿਆਨ, ਸਹੀ ਫੈਸਲਾ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨਾਲ ਮਾਲਾਮਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਸਹੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨ ਸਕਦਾ।
ਕਾਹਲੇਪਣ ਨੂੰ ਧੀਮਾ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਢਿਲੇ ਨਾ ਪਵੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਗੰਭੀਰ ਗਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਓਂਗੇ।
ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਉਸ ਵਾਂਗ ਨਾ ਬਣੋ ਜੋ ਅੱਗ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬਲਦਿਆਂ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬੁਝੀ ਹੋਈ ਸੁਆਹ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ ਵੀ ਆਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਨਾ ਛਡੋ। ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਕਰਕੇ ਬੀਤੇ ਉਤੇ ਰੋਣਾ ਜਾਂ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੀ ਮਨੁੱਖੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੈ।
ਬੀਤੇ ਕਲ੍ਹ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਉਤੇ ਪਛਤਾਇਆ ਅਤੇ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਬੁਰਾਈ ਸਹੇੜੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਧਨੁੱਖ ਤੋੜਿਆ ਅਤੇ ਤਰਕਸ਼ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿਤਾ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਭਰਾ, ਤੂੰ ਜੋ ਵੀ ਏਂ ਭਾਵੇਂ ਚਰਚ ਵਿਚ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਂ, ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਕੇ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇਂ, ਜਾਂ ਮਸਜਿਦ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਂ। ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਇਕੋ ਧਰਮ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਧਰਮ ਦੇ ਵੱਖਰੇ ਵੱਖਰੇ ਰਾਹ ਇਕੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਹੱਥ ਜੋ ਸਭ ਵਲ ਵਧਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਹੈ।
ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾ ਦਿਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਉਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਉਡਦੇ ਹੋ। ਕੀ ਇਹ ਤਰਸਯੋਗ ਗਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਖੰਭ ਕੱਟ ਲੈਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਕੀੜੇ ਵਾਂਗ ਰੀਂਗਣ ਲਈ ਛਡ ਦਿਓ?
ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦਾ ਜੀਵਨ ਰਾਤ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਵਾਂਗ ਹੈ, ਜਿੰਨੀ ਤੇਜ਼ ਇਸਦੀ ਉਡਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਓਨੀ ਹੀ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
