"ਜੁਆਨੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਇਕ ਵਚਿਤਰ ਔਰਤ ਦਾ ਸਾਇਆ ਸੁੱਤੇ ਜਾਗਦੇ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰਾਤ ਦੀ ਇਕੱਲ ਵਿਚ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਲਾਗੇ ਬੈਠੇ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਰਾਤ ਦੀ ਚੁੱਪੀ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀ ਵਚਿਤਰ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦੇਂਦੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੋਠਾਂ ਉਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਨਰਮ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਛੁਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਹਲਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਡਰ ਦੇ ਭਾਰ ਹੇਠ ਦਬ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਚਾਨਕ ਅਣਹੋਂਦ ਦੀ ਫੁਸਫਸਾਹਟ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ...।

"ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, "ਕੀ ਇਹ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤਕ ਘੁੰਮਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਤਕ ਮੈਂ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ? ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਮਿੱਠੀ ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਨਰਮ ਛੂਹ ਵਾਲੀ ਨਵੀਂ ਦੇਵੀ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਹੈ ? ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੋਸ਼ ਹਵਾਸ ਗੁਆ ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੀਵਾਨੇਪਨ ਵਿਚ ਇਸ ਪਿਆਰੇ ਜਿਹੇ ਸਾਥੀ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ? ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅਰਾਧਨਾ ਵਿਚ ਇਕੱਲਾ ਮਸਤ ਰਹਾਂ ? ਕੀ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਤੇ ਨਿਆਰੇ ਸ੍ਵਰ ਸੁਨਣ ਤੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਕੰਨ ਬੰਦ ਕਰ ਲਏ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇਵੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖ ਤੇ ਉਸਦੀ ਦੈਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਾਂ?

"ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ : 'ਕੀ ਮੈਂ ਇਕ ਦੀਵਾਨਾ ਹਾਂ ਜੋ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿ ਕੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਇਕੱਲਤਾ ਦੇ ਸਾਏ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਲਈ ਸਾਥੀ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ?

"ਮੈਂ ਪਤਨੀ ਸ਼ਬਦ ਕਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਪਰ ਅਕਸਰ ਅਸੀ ਕਿਸੇ ਅਜੀਬੋ-ਗਰੀਬ