ਤੇ ਭੇੜਨਾ ਹੀ ਉਹ ਪੂਜਾ ਸਮਝਦੈ, ਉਹ ਅਜੇ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਦੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਪੁੱਜਿਐ, ਜੀਹਦੀਆਂ ਬਾਰੀਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਤੁਹਾਡੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਮੰਦਰ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਧਰਮ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ 'ਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਵੋ, ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਓ।
ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਹਲ, ਆਪਣੀ ਭੱਠੀ, ਆਪਣੀ ਛੈਣੀ-ਹਥੌੜਾ ਤੇ ਆਪਣੀ
ਰਬਾਬ,
ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ, ਸੰਦ ਜਾਂ ਸਾਧਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਮਨ-ਪਰਚਾਵੇ ਲਈ ਬਣਾਇਐ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਖ਼ਿਆਲੀ ਵਹਿਣ 'ਚ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਤਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉੱਪਰ ਉਠ ਸਕਦੇ ਹੋ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਮਿੱਤਰ-ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲੈ ਜਾਓ,
ਕਿਉਂਕਿ ਪੂਜਾ-ਅਰਾਧਨਾ 'ਚ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਉਪਰ ਉਠ ਸਕਦੇ ਹੋ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨਾ-ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਹੇਠਾਂ ਡੇਗ ਹੀ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹਦੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਬੁਝਾਰਤ ਬੁੱਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸਗੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਵੇਖੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਅਠਖੇਲੀਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਵੇਖੋਂਗੇ।
ਤੇ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਵੇਖੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਬੱਦਲਾਂ 'ਚ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਵੇਖੋਂਗੇ, ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਪਸਾਰ ਰਿਹੈ ਤੇ ਵਰਖਾ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰ ਰਿਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਵੇਖੋਗੇ ਕਿ ਰੱਬ ਫੁੱਲਾਂ 'ਚ ਮੁਸਕੁਰਾ ਰਿਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਉਪਰ ਉਠਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਬਿਰਖਾਂ ਜ਼ਰੀਏ ਹਿਲਾ ਰਿਹੈ।"*
• ਰੱਬ ਦੀ ਸਰਵ-ਵਿਆਪਕਤਾ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਬਾਰੇ ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਨੇ ਵੀ ਆਖਿਐ-
'ਫਰੀਦਾ ਖ਼ਾਲਕ ਖ਼ਲਕ ਮਹਿ, ਖ਼ਲਕ ਵਸੇ ਰੱਬ ਮਾਹਿ।
ਮੰਦਾ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ, ਜਾ ਤੁਧ ਬਿਨ ਕੋਈ ਨਾਹਿ।'
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਵੀ ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ ਨੇ-
'ਸਭ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਹੈ ਸੋਇ।
ਤਿਸ ਕੈ ਚਾਨਣਿ ਸਭ ਮਹਿ ਚਾਨਣੁ ਹੋਇ॥
ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਵੀ ਤਾਂ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦੇ-
'ਤੁਸੀਂ ਸਭਨੀ ਭੇਖੀਂ ਥੀਂਦੇ ਹੈ,
ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਥਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦਿਸੀਂਦੇ ਹੋ,
ਆਪ ਮਕਦਰ ਆਪੇ ਪੀਂਦੇ ਹੋ,
ਆਪੇ ਆਪ ਕੋ ਆਪ ਚੁਕਾਈਦਾ,
ਹੁਣ ਕਿਸ ਤੋਂ ਆਪ ਲੁਕਾਈਦਾ।
(ਹਵਾਲਾ-ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦਕ)
