ਉਹਦਾ ਦਿੱਤਾ ਵਰਤੇ ਜੱਗੇ ।

ਛਟੇ ਪੇਟੇ ਨਾਹਿੰ ਕਮਾਵੈ ।

ਨਾਮ ਉਸ ਦਾ ਵਿਚੈ ਆਵੈ ।              (ਦਮੂਹੀ)

(3) ਸ਼ਾਮ ਰੰਗ ਤੇ ਮਸਤਕ ਬੱਗਾ

ਜਿਉਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਟਿੱਕਾ ਲੱਗਾ।

ਪਾਕ ਘਰ ਖੇਡਣ ਐਸੇ ਸ਼ਾਮ

ਮਨ ਮਾਂਹ ਵਿਚਾਰੋ ਉਨ ਕਾ ਨਾਮ ।        (ਮਾਂਹ)

ਬੁਝਾਰਤਾਂ :

(1) ਲੌਂਗ ਲਾਇਚੀ ਨਹਾਉਣ ਚੱਲੇ, ਲਾਚੀ ਮਾਰੀ ਟੁਭੀ,

ਲੌਂਗ ਸਿਰੋ ਸਿਰ ਪਿੱਟਣ ਲੱਗਾ, ਹਾਇ ਹਾਇ ਲਾਚੀ ਡੁਬੀ।       (ਲੱਜ ਤੇ ਘੜਾ)

(2) ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਉਹ ਮੈਲਾ ਲੱਗੇ

ਮੂੰਹ ਲਾਇਆ ਉਹ ਹੱਸੇ।                     (ਸ਼ੀਸ਼ਾ)

(3) ਪਹਿਲੋਂ ਜੰਮਿਆ ਮੈਂ, ਵਤ ਜੰਮੀ ਮੇਰੀ ਤਾਈ

ਛਿੱਕ ਛਿੱਕ ਕੇ ਮੈਂ ਪਿਓ ਜਮਾਇਆ।

ਵਤ ਜੰਮੀ ਮੇਰੀ ਮਾਈ।                  (ਦੁੱਧ, ਦਹੀਂ, ਮੱਖਣ, ਲੱਸੀ)

(4) ਨ੍ਹੇਰ ਨ੍ਹੇਰ ਘੁਪ ਥੰਮੀਆਂ

ਨੂੰਹ ਨੇ ਮਾਰੀ ਟੱਕਰ, ਸਹੁਰਾ ਜੰਮਿਆ।               (ਕੁੰਜੀ ਜੰਦਰਾ)

(5) ਇਨੀ ਕੁ ਇਕ ਘੜੀ

ਰਾਣੀ ਵੀ ਨਹਾਤੀ, ਰਾਜਾ ਵੀ ਨਹਾਤਾ,

ਫੇਰ ਭਰੀ ਦੀ ਭਰੀ।                  (ਸੁਰਮੇਦਾਨੀ)

(6) ਐਧਰ ਕਾਠ, ਓਧਰ ਕਾਠ, ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਜਗਨ ਨਾਥ।               (ਬਾਦਾਮ)

(7) ਧਰਤੀ ਛੁਟੀ ਇਕ ਗੰਦਲ ਨਿਕਲ, ਰੋਡ ਮਰੋਡੀ ਜਾਣ।

ਜਾਂ ਤਾਂ ਬੁੱਝੇ ਸੁਘੜ ਸਿਆਣਾ, ਜਾਂ ਬੁੱਝੇ ਬੁਧਮਾਨ।

(8) ਇਕ ਨਾਮ ਕਰਤਾਰੋਂ ਪਾਈਐ, ਸੁਣ ਵੇ ਮੇਰਿਆ ਵੀਰਾ।

ਇਕ ਟਾਹਣੀ ਨੂੰ ਤ੍ਰੈ ਫਲ ਲੱਗੇ, ਹਿੰਗ, ਜਵੈਣ, ਜੀਰਾ।

(9) ਦੋ ਕਬੂਤਰ ਜੌੜੇ, ਜੋੜੀ ਖੰਭ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਲੇ।

ਚਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਟਕੀ ਮਟਕੀ, ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲੇ।

ਏਸੇ ਕਾਲ ਵਿਚ 'ਸੁਰਤਾ' ਨਾਂ ਦਾ ਇਕ ਪੰਡਿਤ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ 360 ਬੁਝਾਰਤਾਂ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਆਈ ਇਸ ਤੁਕ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ, "ਜੰਮੇ ਜੀਓ ਜਾਣੇ ਕੇ ਥਾਉਂ, ਸੁਰਤਾ ਪੰਡਿਤ ਤਾਂ ਕਾ ਨਾਉਂ" ਇਹ ਆਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੁਰਤਾ ਪੰਡਤ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੁਰਤੇ ਪੰਡਤ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਬੁਝਾਰਤਾਂ "ਕਹਿ ਮੁਕਰਨੇ" ਆਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ :

(1) ਮੱਝ ਕੇਹੀ ? ਜ਼ਿਮੀਂ ਕੇਹੀ ? ਤ੍ਰੀਭਤ ਕੇਹੀ ?

ਮੱਝ ਲੋਹੀ, ਜਿਮੀਂ ਰੋਹੀ

ਰੰਨ ਜੱਟੀ, ਹੋਰ ਸਭ ਖਾਣ ਦੀ ਚੱਟੀ

(2) ਭੈੜੀ ਰੰਨ ਦੀ ਭੈੜੀ ਚਾਲ ?