ਕਿਰਨਾਂ
ਕਿਰਨਾਂ ਸੂਰਜ ਗੋਦੀ ਪਲੀਆਂ,
ਰਾਹ ਅਣਡਿੱਠੇ ਆਈਆਂ ।
ਗੁਰ ਆਸਾਂ ਜਿਉਂ ਨੂਰੀ ਲਗਰਾਂ,
ਜੀਵਨ ਬਣਕੇ ਛਾਈਆਂ ।
ਹਸ ਹਸ ਕੇ ਨਿਤ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ,
ਤੇ ਨਸ ਨਸ ਕੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ।
ਆਉਣੋਂ ਜਾਣੋਂ ਭਗਤ ਘਬਰਾਉਂਦੇ,
ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਤਰਾਉਂਦੀਆਂ ।
ਕਿਰਨਾਂ
ਕਿਰਨਾਂ ਸੂਰਜ ਗੋਦੀ ਪਲੀਆਂ,
ਰਾਹ ਅਣਡਿੱਠੇ ਆਈਆਂ ।
ਗੁਰ ਆਸਾਂ ਜਿਉਂ ਨੂਰੀ ਲਗਰਾਂ,
ਜੀਵਨ ਬਣਕੇ ਛਾਈਆਂ ।
ਹਸ ਹਸ ਕੇ ਨਿਤ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ,
ਤੇ ਨਸ ਨਸ ਕੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ।
ਆਉਣੋਂ ਜਾਣੋਂ ਭਗਤ ਘਬਰਾਉਂਦੇ,
ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਤਰਾਉਂਦੀਆਂ ।