ਮਹਾਂ ਕਵੀ ਡਾਂਟੇ ਨਾਲ

ਮੁੱਲਾਂ ਪੰਡਤਾਂ ਸੁਰਗ ਰਚਾਏ,

ਦਿੱਤੇ ਭਰਮੀ ਜਾਲ ਖਲਾਰ ।

ਪਰ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਨਰਕ ਬਣਾਏ,

ਕੀਤਾ ਸਤਿ ਦਾ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰ।

ਹੰਢੇ ਵਰਤੇ ਲੋਕ ਵਸਾਏ,

ਜਿਹੜੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਲੇ ਸਨ,

ਪਰ ਕੀ ਤੇਰੇ ਨਰਕਾਂ ਰਖਿਆ,

ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜਿਹਾ ਗੱਦਾਰ ?

ਕੀ ਗੁਰਦਾਸ ਦਾ ਉਹ ਤੱਕਿਆ ਈ-

ਜਿਸ ਨੇ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਨਹੀਂ ?

ਚੇਤੇ ਈ ਉਸ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ,

ਜੋ ਜੋ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਾਰ ?

ਕੀ ਤੂੰ ਗੰਗੂ ਲੱਭ ਸਕਦਾ ਹੈਂ,

ਅਪਣੇ ਨਰਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ?

ਪ੍ਰਿਥੀਏ ਵਰਗਾ ਹੀ ਇਕ ਦਸ ਦੇ,

ਜਿਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਵੀਰ ਪਿਆਰ ?

ਤੇਰੇ ਨਰਕਾਂ ਹੱਦੋਂ ਵਧ ਕੇ,

ਅਪਣੇ ਪੈਰ ਪਸਾਰੇ ਨੇਂ,