ਪਸ਼ੂ ਪਤੀ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮਨਕੂਲਾ ਮਾਲ ਸਮਝਿਆ,

ਜਿਵੇਂ ਉਹਦਾ ਪਰਨਾ, ਉਹਦੀ ਜੁੱਤੀ, ਤਿਵੇਂ ਉਹਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ।

ਖੋਟਿਆਂ ਦਾ ਖੋਟਾ, ਤੈਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ ਕੇ, ਮੁੜ ਮਿਹਰਬਾਨ ਬਣਿਆ ।

ਆਖਦਾ-ਕੋਈ ਅੱਖ ਚੁਕ ਨਾ ਵੇਖੇ ਮੇਰੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਵੱਲ,

ਸਦਾ ਮਹਿਫ਼ੂਜ਼ ਰਹੇ ਮੇਰੀ ਇਸਤ੍ਰੀ, ਮੇਰੇ ਕੈਦ-ਖਾਨੇ ਵਿਚ,

ਸਦਾ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਕਰਾਂ ਮੈਂ, ਇਸ ਬੇ-ਦਿਲ ਬੇ-ਦਿਮਾਗ਼

ਗਠੜੀ ਦੀ ।

 

ਮਰਦ ਸਮਾਜ ਨੇ ਸਦਾ ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੁਚਲੀ,

ਤੇਰੇ ਵਲਵਲੇ ਰੋਕੇ,

ਤੇਰੀਆਂ ਖਾਹਸ਼ਾਂ ਨੱਪੀਆਂ,

ਤੇਰੀ ਖੁਰਾਕ ਮਰਦ-ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ,

ਤੇਰੀ ਤਾਲੀਮ ਮਿਣਵੀਂ ਮਿਚਵੀਂ,

ਕਿ ਤੂੰ ਅੱਛੀ ਬਵਰਚਣ ਬਣੇਂ, ਅੱਛੀ ਖਿਡਾਵੀ,

ਪਤੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਪੁਜਾਰਨ ਸਾਦਿਕ ।

 

ਮਰਦ ਰਾਜ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਕਦੀ ਕੁਸਕਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ,

ਤੇਰੀ ਹੈਸੀਅਤ ਨੀਵੀਂ, ਤੇਰੀ ਕਰਾਮਾਤ ਨੀਵੀਂ,

ਤੂੰ ਰਹੀਓਂ ਮਰਦ-ਮਾਲਕ ਦੀ ਇਕ ਲੌਂਡੀ,

ਮਾਲਕ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ, ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ,

ਮਾਲਕ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ੀ,

ਤੂੰ ਮਾਲਕ ਦੀ, ਤੇਰਾ ਸਭ ਕੁਛ ਮਾਲਕ ਦਾ,

ਤੇਰੀ ਨਾ ਦਾਦ, ਨਾ ਫਰਯਾਦ,

ਮਾਲਕ ਬਦਲੀ ਦਾ ਹੱਕ ਭੀ ਨਾ ।