ਆਸਣ ਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਬੋਲਿਆ-"ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮਾਤਮਾ ਤੇ ਸੱਜਣ ਸਮਝ ਕੇ ਇਥੇ ਰਹਿਣ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕ੍ਰੋਧੀ ਹੋ । ਅਜਿਹਾ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਕਿਸ ਕੰਮ ਦਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਹੀ ਅੱਗ 'ਚ ਸੁੱਟ ਦਿਉ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਏਥੇ ਇਕ ਪਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੁਕ ਸਕਾਂਗਾ।"
“ਤੁਸੀਂ ਇੰਜ ਨਰਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ ਨਾ ਜਾਓ ਮਹਾਰਾਜ! ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਕ ਸੰਜੀਵਨੀ ਪੋਥੀ ਹੈ, ਜੀਹਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਇਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜੀਊਂਦਾ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹਾਂ।” ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਇਕ ਪੋਥੀ ਕੱਢ ਲਿਆਇਆ, ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਰਾਖ ਤੇ ਹੱਡੀਆਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਕੇ ਮੰਤਰ ਪੜ੍ਹੇ ਤੇ ਬੱਚੇ 'ਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਜਲ ਛਿੜਕ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਜੀਊਂਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਇਹ ਚਮਤਕਾਰ ਵੇਖ ਕੇ ਮਧੂਸੂਦਨ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ । ਇਹ ਤਾਂ ਵਾਕਇ ਚਮਤਕਾਰ ਸੀ । ਇਹ ਕ੍ਰਿਆ ਵੇਖ ਕੇ ਮਧੂਸੂਦਨ ਦੇ ਮਨ 'ਚ ਪਾਪ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਨੇ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਪੋਥੀ ਨੂੰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਧੂਮਾਲਤੀ ਨੂੰ ਜੀਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਉਸੇ ਰਾਤ ਉਹਨੇ ਮੌਕਾ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਪੋਥੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਸਵੇਰਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਥੋਂ ਰਫੂ-ਚੱਕਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਜੰਗਲ ’ਚ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਿਥੇ ਮਾਧਵ ਨਾਂ ਦਾ ਨੌਜਵਾਨ ਮਧੂਮਾਲਤੀ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕੁਟੀਆ 'ਚ ਬੈਠਾ ਤਪੱਸਿਆ 'ਚ ਲੀਨ ਸੀ।
ਉਹਨੇ ਉਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਕਿ ਮਧੂਮਾਲਤੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜੀਊਂਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਆਪਸ 'ਚ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਕੇ ਵਾਮਨ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ, ਜੀਹਦੇ ਕੋਲ ਮਧੂਮਾਲਤੀ ਦੀ ਰਾਖ ਸੀ। ਤਿੰਨਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਸ 'ਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਮਧੂਮਾਲਤੀ ਨੂੰ ਜੀਵਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ।
ਫਿਰ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਜੋੜੀਆਂ, ਫਿਰ
