ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਔਰਤ ਰਾਜ ਮਹੱਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।

"ਕੋਈ ਹੈ।" ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ।

ਬੀਰਬਲ ਤੁਰੰਤ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ-"ਆਗਿਆ ਸੁਆਮੀ ।"

"ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਕਰੋ ਕਿ ਇਹ ਔਰਤ ਕੌਣ ਏ ਜਿਹੜੀ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਹੱਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬੈਠੀ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ।”

ਬੀਰਬਲ ਤੁਰੰਤ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮਹੱਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਉਹ ਉਧਰ ਗਿਆ ਜਿਧਰ ਉਹ ਔਰਤ ਬੈਠੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ ।

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬੀਰਬਲ ਟਿਕਟਿਕੀ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ, ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ- “ਓ ਦੇਵੀ ! ਕੌਣ ਏਂ ਤੂੰ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਹੀ ਏਂ?"

"ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਓ ?”

"ਮੈਂ ਮਹਾਰਾਜ ਰੂਪਸੇਨ ਦਾ ਅੰਗ-ਰੱਖਿਅਕ ਹਾਂ।” ਬੀਰਬਲ ਨੇ ਆਖਿਆ- “ਹੁਣ ਤੂੰ ਦੱਸ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਏਂ।”

"ਮੈਂ ਰਾਜ ਲਕਸ਼ਮੀ ਹਾਂ। ਸ਼ਨੀਦੇਵ ਨੇ ਰਾਜਾ ਰੂਪਸੇਨ 'ਤੇ ਮਾੜੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੱਤਿਆਨਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਰਾਜ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ।"

ਰਾਜੇ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬੀਰਬਲ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਬਰਾ ਗਿਆ- "ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਏਂ ਦੇਵੀ। ਕੀ ਮਹਾਰਾਜ ਰੂਪਸੇਨ ਨੂੰ ਸ਼ਨੀਦੇਵ ਦੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਕੋਈ ਉਪਾਅ ਨਹੀਂ ਹੈ।"

“ਹੈ ਪੁੱਤਰ, ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ, ਪਰ...।”

"ਪਰ ਕੀ ਦੇਵੀ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ।” ਬੀਰਬਲ ਬੜੀ ਨਿਰਮਾਣਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ-"ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਹਿਤ ਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"

“ਸੁਣ ਸੇਵਕ ! ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਸ਼ਨੀਦੇਵ ਦੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਵੀ ਦੇ ਮੰਦਰ 'ਚ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਬਲੀ ਚੜਾਵੇ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜ