ਵਿਰੁੱਧ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਸੀ । ਜੇਕਰ ਉਹ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਸੱਚਾਈ ਦੱਸਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਰਾਜਾ ਤਾਂ ਅਨਿਆਇ ਕਰ ਹੀ ਚੁੱਕਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਰਾਜੇ ਦਾ ਪੱਖ ਬਿਲਕੁਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।"
ਰਾਜੇ ਵਿਕਰਮ ਦੁਆਰਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਿਆਂ ਹੀ ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਠਹਾਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਕੇ ਹਵਾ ਵਿਚ ਤੈਰਨ ਲੱਗਾ। ਫਿਰ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆਂ ਉਹ ਮੁੜਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਰਖ਼ਤ ਵੱਲ ਉੱਡਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਵਿਕਰਮ ਨੂੰ ਉਹਦੀ ਇਸ ਹਰਕਤ 'ਤੇ ਬੜਾ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ। ਉਹ ਤਲਵਾਰ ਲੈ ਕੇ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੌੜਿਆ ਪਰ ਬੇਤਾਲ ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਉਹ ਵਾਪਸ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦਰਖ਼ਤ 'ਤੇ ਲਟਕ ਗਿਆ । ਪਰ ਵਿਕਰਮ ਵੀ ਜ਼ਿੱਦੀ ਸੀ । ਉਹਨੇ ਉਹਨੂੰ ਦਰਖ਼ਤ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੱਲ ਤੁਰਨ ਲੱਗਾ । ਇਸ ਵਾਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼-ਤੇਜ਼ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅਧਿਕਾਰ
"ਵਿਕਰਮ ! ਮੈਂ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ।"
ਕੁਝ ਚਿਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੇਤਾਲ ਵਿਕਰਮ ਨੂੰ ਮੁਖ਼ਾਤਿਬ ਹੋਇਆ- "ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਕੇ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਹੈ, ਯਾਦ ਰੱਖੀਂ ਵਿਕਰਮ । ਜੇਕਰ ਜਾਣ-ਬੁੱਝ ਕੇ ਤੂੰ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਟੁਕੜੇ-ਟੁਕੜੇ ਹੋ ਕੇ ਖਿੱਲਰ ਜਾਵੇਗਾ।" ਹੁਣ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ- ਮਗਧ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ । ਜਿੰਨੀ ਉਹ ਸੋਹਣੀ ਸੀ, ਓਨੀ ਹੀ ਉਹ
