ਸੁਨੱਖੀ ਸੀ। ਗੁਣਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ । ਉਹਦੇ ਜਵਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਤੋਂ ਇਕ ਗੁਣੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਉਹਦੇ ਲਈ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਸਵੀਕਾਰ ਨਾ ਕੀਤਾ।"
ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਮਾਂ ਲੰਘਣ ਲੱਗਾ। ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਸਤਾਉਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਧੀ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਆਖ਼ਿਰ ਇਹਦੇ ਮਨ 'ਚ ਕੀ ਹੈ ? ਇਕ ਦਿਨ ਉਹਨੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ- "ਧੀਏ ! ਤੂੰ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦੇਂਦੀ ਏਂ, ਕੀ ਗੱਲ ਏ । ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ?"
"ਹਾਂ ਮਾਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ।”
"ਪਰ ਧੀਏ ! ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ ਯੋਗਤਾ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਮਾਪਦੰਡ ਹੈ ?"
"ਜਿਹੜਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ 'ਚ ਸਮਰੱਥ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੈਂ ਉਸੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਵਾਂਗੀ।"
"ਤੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ?"
"ਠੀਕ ਏ।" ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਚੰਦ੍ਰਲੇਖਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ- "ਹੁਣ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੰਜ ਹੀ ਕਰਾਂਗੀ।"
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਲੈ ਕੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ।
"ਤੇਰੇ 'ਚ ਕਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਗੁਣ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾ ਏਂ ?” ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
"ਮੈਂ ਤ੍ਰੈਕਾਲ-ਦਰਸ਼ੀ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਭੂਤ, ਭਵਿੱਖ ਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ-ਠਾਕ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"
"ਠੀਕ ਏ । ਤੁਸੀਂ ਮਹਿਮਾਨ ਨਿਵਾਸ 'ਚ ਠਹਿਰੋ।" ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਆਖਿਆ-"ਅਸੀਂ ਸੋਚ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦੇਵਾਂਗੇ।”
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਹੋਰ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ । ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਚੰਦ੍ਰਲੇਖਾ ਨੇ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਵੀ ਉਹੀ ਜਵਾਬ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੱਸਿਆ-
