ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕੇ ।
"ਜਵਾਬ ਦੇ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ । ਨਿਆਂ ਕਰ।"
"ਸੁਣ ਬੇਤਾਲ, ਆਦਮੀ ਜਨਮ ਤੋਂ ਨਹੀਂ, ਕਰਮ ਤੋਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ, ਖੱਤਰੀ ਅਤੇ ਸ਼ੂਦਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਵਿਆਹ ਚੋਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨਾਲ ਕਰਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕਰਮ ਤੋਂ ਉਹ ਖੱਤਰੀ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ, ਵੈਸ਼, ਸ਼ੂਦਰ ਹਨ। ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦਾ ਉਚਿਤ ਵਰ ਖੱਤਰੀ ਹੈ।
"ਤੂੰ ਠੀਕ ਕਹਿੰਦਾ ਏਂ ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ !" ਬੇਤਾਲ ਅਚਾਨਕ ਭਿਆਨਕ ਹਾਸਾ ਹੱਸਿਆ।
ਉਸੇ ਪਲ ਉਹ ਮੋਢੇ ਤੋਂ 'ਤਾਂਹ ਉਛਲਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦਰਖ਼ਤ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਲਟਕ ਗਿਆ। ਵਿਕਰਮ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਲਾਲ-ਪੀਲਾ ਹੋਇਆ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਟੁਕੜੇ-ਟੁਕੜੇ ਕਰਨ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਿ ਬੇਤਾਲ ਬੋਲਿਆ-"ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ! ਮੇਰਾ ਕਤਲ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗਾ ਪਵੇਗਾ।"
"ਤੂੰ ਭੱਜਦਾ ਕਿਉਂ ਏਂ ?” ਵਿਕਰਮ ਨੇ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਆਖਿਆ।
"ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਸੁਭਾਅ ਹੈ।" ਬੇਤਾਲ ਬੋਲਿਆ।
ਵਿਕਰਮ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਮੁੜ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ । ਰਾਤ ਦਾ ਸੰਨਾਟਾ ਹੋਰ ਸੰਘਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਭਾਂਤ-ਭਾਂਤ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ । ਵਿਕਰਮ ਤੇਜ਼-ਤੇਜ਼ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਬੇਤਾਲ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਰਾਪ ਠੀਕ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤ
ਰਾਜਾ ਵਿਕਰਮ ਇਸ ਭੱਜ-ਦੌੜ 'ਚ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਪਰ ਉਹ ਵੀ ਹਾਰ ਮੰਨਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਹਨੇ ਯੋਗੀ ਨੂੰ ਵਚਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਵਚਨ ਉਹਨੇ ਹਰ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸੀ।
