ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ ਤੇ ਇਹ ਪੁਸ਼ਾਕ ਤੇ ਮਾਇਆ ਭੇਟਾ ਧਰਕੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੇ-ਜੋ ਤਿਖਾਣ ਕਰ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ-ਆ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ। ਦਿਆਲ ਦਾਸ ਨਾਲ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸਮੀਰ ਵਲ ਤੱਕਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ-ਸਮੀਰ! ਇਹ ਪੁਸ਼ਾਕੀ ਤੂੰ ਪਹਿਨ ਲੈ ਤੇ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬਹੁ ਤੇ 'ਸਤਿਨਾਮ' ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਘੋੜਾ ਫੇਰ ਲੈ। ਜਿੱਥੋਂ ਤਕ ਤੂੰ ਘੋੜਾ ਇਉਂ ਫੇਰ ਲਏਂਗਾ ਤੇਰਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਤਾਪ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਾਮਾ ਸਰਵਰੀਆ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਪਰ ਤਦ ਬੀ ਇਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਘੋੜਾ ਫੇਰ ਲਿਆ। ਇਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮੀਰ ਇਕ ਵੇਰ ਗੁਰੂ ਕਾ ਥਾਲ ਲੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮਾਮੇ ਨੇ ਝਟਕੇ ਤੇ ਤਰਕ ਕੀਤੀ ਤੇ ਉਹ ਭੋਜਨ ਤੇ ਅੰਨ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਦਬਵਾ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਘਰੋਗੀ ਬੇਯਕੀਨੀਆਂ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਮਿਲਦਿਆਂ ਬੀ ਸਮੀਰ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਵਧਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਜਦ ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਸਮੀਰ! ਕੁਛ ਮੰਗ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ 'ਮੁਕਤੀ' ਦਾ ਦਾਨ ਮੰਗਿਆ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ* ਪਰਮ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕੇ ਇਹ ਵਰ ਦਾਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਇਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਸਿੱਖ ਤਿਖਾਣ ਬੀ ਪਾਸ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਜੋ ਦਿਆਲ ਦਾਸ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਬੀ ਆਇਆ ਸੀ। ਸਮੀਰ ਨੂੰ ਭਉਜਲ ਫੇਰਾ ਕੱਟ ਜਾਣ ਦਾ ਵਰ ਦਾਨ ਮਿਲਦਾ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਬੀ ਇਹੋ ਯਾਚਨਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਇਆ ਕਿ ਤੇਰੀ ਬੀ ਸਦਗਤੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਤੇਰਾ ਅਰ ਸਮੀਰ ਦਾ ਚਲਾਣਾ ਇਕੋ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ।

2.

ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕੌਤਕ ਵਰਤ ਰਹੇ ਸਨ। ਸੰਗਤਾਂ ਆ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪਣੇ ਉਸੀ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਕਿ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਸੁਖੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤੇ ਰਾਜ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਸਮਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਮੁੜ ਫੌਜ ਭਰਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਤੇ 'ਜੰਗ ਵਿਧੀਆਂ' ਸਿਖਾਲ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਸਮੀਰ ਨੇ ਆ ਕੇ ਬਿਨੈ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਰਹਿੰਦ ਵਿਚ ਜੋ ਸੀਤਲਪੁਰੀ ਨਾਮੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਸਾਧੂ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਭਲਾ ਤੇ ਕਰਨੀ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਉਸਦਾ ਚੇਲਾ ਦਿਆਲਪੁਰੀ ਦਰਸ਼ਨਾਂ

_______________________

* ਸੂਰਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਇਹ ਸਾਖੀਆਂ ਸਮੀਰ ਨਾਲ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਗਿਆਨੀ ਨਾਹਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਖਮੀਰ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਲਿਖਦੇ ਹਨ।