ਫ਼ਾ. [ناصوُر] ਨਾਸਬੂਰ. ਵਿ- ਜੋ ਸਾਬਿਰ ਨਹੀਂ. ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਬਰ (ਸੰਤੋਖ) ਨਹੀਂ. ਬੇਸਬਰਾ "ਨਾਸਾਬੂਰੁ ਹੋਵੈ ਫਿਰਿ ਮੰਗੈ." (ਬੰਸ ਅਃ ਮਃ ੧)