ਫ਼ਾ. [نوَشابہ] ਨੌਸ਼ਾਬਹ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਅਮ੍ਰਿਤ. ਆਬੇਹ਼ਯਾਤ। ੨. ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਰੂਅ਼ ਦੀ ਪੁਤ੍ਰੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿਕੰਦਰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ. "ਨੌਸਾਬਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦਾ ਕਿਲਾ ਸੀ." (ਜਸਭਾਮ)