ਅ਼. [رزاق] ਰੱਜ਼ਾਕ਼. ਵਿ- ਰਿਜ਼ਕ਼ ਦੇਣ ਵਾਲਾ. "ਕਿ ਰੋਜੀ ਰਜਾਕੈ." (ਜਾਪੁ) ੨. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਕਰਤਾਰ, ਜੋ ਸਭ ਨੂੰ ਰੋਜੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ.