ਲੋਹੜੀ

ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ, ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ, 13 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਠੋਰ ਸਰਦੀ ਘੱਟਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਖੇਤੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਗਾਉਣ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ।

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬੱਚੇ ‘ਦੁਲ੍ਹਾ ਭੱਟੀ’ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿੱਚ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਘਰ-ਘਰ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਾਤਰ ਇੱਕ ਚੋਰ ਸੀ ਜੋ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਲਈ ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਲੜਦਾ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਟੋਲੀ ਨੂੰ ਹਰ ਘਰ ਤੋਂ ਮਠਿਆਈਆਂ ਅਤੇ ਪਕਵਾਨ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਪਰਤਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਹੁੱਕਾ ਭਾਈ ਹੁੱਕਾ, ਇਹ ਘਰ ਭੁੱਖਾ ਹੈ”, ਭਾਵ ਇੱਥੇ ਦੇਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਹੇਠ ਲੱਕੜਾਂ ਦੇ ਢੇਰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਕੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਮਿਲ ਕੇ ਇਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਗਿੱਧਾ ਅਤੇ ਬੋਲੀਆਂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਤਿਲ, ਗਜਕ, ਗੁੜ, ਮੂੰਗਫਲੀ ਅਤੇ ਪੌਪਕੌਰਨ ਭੇਂਟ ਕਰਕੇ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਕਵਾਨ ਮੱਕੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਸਾਗ ਹਨ। ਨਵੇਂ ਜਨਮੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਵਿਆਹੇ ਜੋੜੇ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਹੋਰ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਮਨਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼: ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਸੀਜ਼ਨ ਦਾ ਅੰਤ ਅਤੇ ਵਾਢੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੈ।