ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਢਲਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ, ਬੰਦਾ ਖੁਦਾ ਵਰਗਾ
ਕਦਮਾਂ ਚ ਉਸਦੇ ਮਿਟਣ ਲਈ, ਲੂੰ ਲੂੰ ਦੁਆ ਕਰਦਾ
ਮੈਂ ਰੋਕਿਆ, ਮੈਂ ਅਟਕਿਆ, ਮੈਂ ਮਨ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਵਰਜਿਆ
ਜੋ ਪਿਘਲੀਆਂ ਉਹਦੇ ਸੇਕ ਨਾਲ, ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰਦਾ
ਮੈ ਕਿਸ ਜਿਗਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਤੇ ਢੋਂਦਾ, ਇਸ ਉਮਰ ਦਾ ਭਾਰ
ਜੇ ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਉਸ ਖੁਦਾ ਲਈ, ਇੰਝ ਨਾ ਮਰਦਾ
ਜੇ ਪਲਟਕੇ ਨਾ ਦੇਖਦਾ ਤਸਵੀਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਮੈਂ
ਹਰ ਕਦਮ ਤੇ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ, ਮੈਂ ਮੌਤ ਤੋ ਡਰਦਾ
ਪਾਣੀ ਖੜ੍ਹੇ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਦ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਾ ਨਾਚ
ਜੇ ਅੱਖ ਨਾ ਭਰਦਾ ਤਾਂ ਦੱਸੋ, ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ