ਮੈਂ ਬੰਦੀ ਹਾਂ
ਕਾਲ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਮੇਰਾ ਹੀ ਡੇਰਾ
ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਇਸ ਭੋਰੇ ਦੀ ਚੁਪ ਤੇ ਨ੍ਹੇਰਾ,
ਬਾਹਰ, ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਇਕ ਬਾਜ਼
ਮੇਰਾ ਸਾਥੀ ਗ਼ਮ ਵਿਚ ਡੁੱਬਾ, ਖੋਇਆ ਖੋਇਆ
ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੰਜਿਆਂ ਅੰਦਰ
ਮਾਲ ਆਪਣਾ ਫਾਹਿਆ ਹੋਇਆ ।
ਲਹੂ ਲਿਬੜੀ ਲਾਸ਼ ਛੱਡ ਕੇ
ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਨਜ਼ਰ ਗੱਡ ਕੇ
ਇਕ ਬਿਹਬਲ ਜਿਹੀ ਚੀਕ ਮਾਰਦਾ
ਚੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਕ ਤਰਲਾ ਹੈ
ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਵੇਲਾ ਹੈ
ਵੇਲਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪਾਂ ਏਥੋਂ ਕਰ ਚਲੀਏ ਪਰਵਾਜ਼ ।
ਅਸੀਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਪਰਨਾਏ
ਆਪਾਂ ਏਥੋਂ ਉਡ ਚਲੀਏ, ਚੱਲ !
ਬੇਖੌਫ਼ ਅਵਾਰਾ ਫਿਰਦਾ
ਜਿਥੇ ਇਕ ਤੂਫਾਨੀ ਬੱਦਲ
ਜਿਥੇ ਵਿਆਕੁਲ ਸਾਗਰ ਲੋਚੇ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਵਿਲੀਨ ਹੋ ਜਾਣਾ
ਜਿਥੇ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਜਾਂ ਇਹ ਹਿੰਮਤ ਕਰਨ ਹਵਾਵਾਂ ।
