ਬੇ-ਭੈਣਾਂ ਤੋਬਾ ਹੈ ਮੈਂ ਯਾਰ ਬਿਨਾ ਵਤ
ਪੋਪਟ ਖੰਡ ਨਾ ਗਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਭੈੜੀਆਂ ਦੇਵਣ
ਨੇਵਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਸ਼ਾਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸੇਹਰੇ ਗਾਵਣ
ਨਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਤਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਹੈਦਰ ਵਾਲੇ ਵੇਹੜੇ ਆਖਣ
ਰਮਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਬੁਝਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਵੱਤ ਮੱਸੀ ਮਿਸਵਾਕ ਦੇ ਪਾਨ ਚਬਾਵਾਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਸੁਰਮਾ ਪਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਧੜੀ ਗੁੰਦਾਵਣ ਮਾਂਗ ਭਰਾਵਣ
ਘਸ ਘਸ ਚੰਦਨ ਲਾਵਣਾ ਭੀ ।
ਤੋਬਾ ਹੈ ਹੈਦਰ ਦੂਰ ਸਜਣ ਥੋਂ,
ਜੀਵਣਾ ਭੀ ਮਰ ਜਾਵਣਾ ਭੀ ।੪।
